Je staat er eigenlijk nooit zo bij stil, maar alles in het leven kost geld. Ook aan het online "leven" hangt steeds vaker een prijskaartje. Nu vond ik het altijd onzin om te betalen om anderen mijn multiplayer skills te laten zien. Ik had tenslotte al het spel gekocht, wat zowel een single- als multiplayer optie bezat, en ik zou dan zowel met mezelf, als met anderen kunnen spelen. Ging ik voor een potje Unreal Tournament dan was er altijd wel een server te vinden waar je met een fatsoenlijke ping "los" kon gaan. Het aantal servers waar een wachtwoord op stond was het noemen niet waard en het betalen voor een gameserver was in 1999 dan ook iets wat je maar weinig over hoorde.
Er vormde zich echter een klein probleem. Gamen werd steeds populairder, en zo verschenen er steeds meer online gamers. En vol is toch echt vol, hoe graag je er ook bij wilt. Zeker de laatste tijd is het raak. Zo was het al dringen om een plekje op de betere Medal of Honor server te bemachtigen, met de release van de SoFII multiplayer test was de chaos compleet. Er waren bijna geen enkele fatsoenlijke servers in het begin en de meesten hadden ook nog eens een wachtwoord. Nu had ik SoFII weer snel gezien en kon dan ook vrolijk met mijn solo carriere verder gaan, tot de demo van Battlefield 1942 verscheen. Tijdens de beta test was er altijd wel een plek te vinden op de vier aanwezige servers. Na de installatie van de demo startte ik dan ook vol verlangen de serverlijst om als eerste te zien dat er waanzinnig veel mensen online dit spel speelden (of probeerden) en dat de meeste servers een wachtwoord hadden. Gelukkig zijn er nog altijd Nerds met Wapens, of in dit geval servers, zodat ik toch nog mijn dagelijkse portie Wake mocht ervaren.
Het bleek een gezellige server te zijn met een aantal goede spelers en aangezien je de meeste namen steeds vaker voorbij zag schieten kreeg het geheel een soort "clubgevoel". Net alsof je lid bent van FC Battlefield. Op dat moment ging het licht aan, hoorde ik engelen zingen en zei een stem tegen me "Pay 2 Play". Online gamen bij een club of clan heeft inderdaad veel weg van een voetbalclub. En net als bij een voetbalclub betaal je contributie. Met dat geld kan het veld onderhouden worden, is er een kantine waar je kunt hangen en kan men de continuiteit van de club garanderen. "Maar ik wil niet betalen om online te spelen". Er zijn genoeg gamers die dit vinden, tenslotte kost alles in het leven geld en dan is het fijn als er iets gratis kan zijn. Toch kun je met deze opvatting, in een tijd dat bandbreedte duurder wordt en goede servers schaars zijn, steeds vaker van een koude kermis thuiskomen. Het aantal gratis voetbalveldjes is namelijk schaars en het gebeurt dan ook steeds vaker dat het veld al vol is met voetballers als jij aankomt in je net gepoetste kicks. Voetballers die gewoon door blijven spelen en jou aan de zijlijn laten staan. Of je hebt een veldje waar men het niet zo nauw neemt met de spelregels of waar het veld lijkt op een maanlandschap.
Ik kan niet in ieders portemonnee kijken, maar een kleine vergoeding voor onderhoud aan de server en bandbreedte lijkt me toch niet teveel gevraagd. Zeker in clanverband ben je vaak met een groot aantal leden, zodat de kosten makkelijk gedeeld kunnen worden. Er komen dan ook steeds meer bedrijfjes die gameservers aanbieden, zodat spelers die zeker willen zijn van hun zaak daar terecht kunnen.
Voorlopig speel ik gratis op de server van FC Battlefield, maar mocht er contributie gevraagd worden dan zal ik deze graag betalen. Voor alle gratis gamers zal het echter steeds moeilijker worden om voor een dubbeltje op de eerste rij te zitten, maar dat is iets wat heel normaal is, want alles in het leven kost geld.