Misbruik in de game-industrie: geloof de slachtoffers!

Misbruik in de game-industrie: geloof de slachtoffers!

De game-industrie schudde deze week op haar grondvesten door meerdere beschuldigingen van misbruik, al dan niet seksueel. Het gaat om grote namen en het is duidelijk dat er iets goed mis is in onze industrie.

Het begon bij een post van ontwikkelaar Nathalie Lawhead, die haar misbruiker met naam en toenaam noemde. Het gaat om Jeremy Soule, een grote componist die onder andere de muziek maakte voor de The Elder Scrolls-games. Hij zou zijn machtspositie gebruikt hebben om haar te manipuleren en uiteindelijk tot een seksuele relatie te dwingen. Zij wilde alleen vriendschap, maar seks, zo zei hij, was wat zijn muziek dreef, en dus moest en zou hij dat krijgen. Overigens ontkent hij alle aantijgingen, ook de verhalen van andere slachtoffers die daarna werden gedeeld.

In de lange post wordt niet alleen het seksuele misbruik beschreven, maar lezen we ook hoe de ontwikkelaar lange tijd moeilijk deed over betalingen. In meerdere e-mails is te zien dat Nathalie constant moest vechten om betaald te krijgen en uiteindelijk ook te weinig kreeg voor haar werk. Het hele relaas is pijnlijk om te lezen, omdat het zo helder laat zien hoe moeilijk het kan zijn als vrouw (of andere minderheid) in onze industrie.

MeToo

Lawheads blogpost vergaarde veel aandacht en gaf andere slachtoffers de moed om naar voren te treden. Net als tijdens de #MeToo-beweging in de filmindustrie, ontstond er een momentum waardoor veel dappere mensen hun verhaal durfden te doen. Meerdere namen werden genoemd, en er waren ook gelijk gevolgen. Zo verbrak Night in the Woods-ontwikkelaar Infinte Fall alle banden met ontwikkelaar Alec Holowka en een huidig project werd geannuleerd.

De berichten volgden elkaar in rap tempo op en ik vond het soms moeilijk om te lezen. Er zijn niet alleen veel verhalen over seksueel ongepast gedrag, maar ook over mentale mishandeling en manipulatief gedrag. Mannen met macht, die die macht totaal verkeerd gebruiken.

Dit soort mensen snappen niet dat slachtoffers helemaal niks te winnen hebben door zoiets te verzinnen.

-

Haatreacties

De dappere slachtoffers die naar buiten durfden te komen, kregen veel bijval en positieve berichten. Maar ik vond het pijnlijk om te zien hoeveel troep ze daarnaast moesten verduren. Mensen die ze niet geloven, aan hun verhalen twijfelen, of gelijk in een reflex schieten om hun ‘held’ of ‘grote voorbeeld’ te verdedigen. “Ga dan naar de politie, waar is het bewijs? Je zult het wel allemaal verzinnen. Je wilt alleen maar aandacht.”

Dit soort mensen snappen niet dat slachtoffers helemaal niks te winnen hebben door zoiets te verzinnen. Sterker nog, ze zetten alles op het spel door hun verhaal zo naar buiten te brengen. In een industrie waar alles draait om wie je kent en wat je reputatie is, is niemand zo gek om zoiets te verzinnen. Kijk bovendien naar de troep die ze over zich heen krijgen, met een stortvloed aan haatreacties. Je denkt toch niet dat ze op dat soort aandacht zitten te wachten?

”Ga dan naar de politie”, tsja, was het maar zo makkelijk. Veel mensen in deze positie durven dat helemaal niet, omdat het vaak gaat om een persoon met macht. De genoemde daders kennen veel mensen in de industrie en kunnen er zo voor zorgen dat je geen werk meer krijgt. Sterker nog: dat is ook gebeurd bij sommige vrouwen toen ze niet meer op de avances ingingen. De consequenties voor vrouwen die zich uitspreken, zijn gigantisch. En nu, soms jaren later, is zo’n zaak gewoonweg niet te bewijzen in een rechtszaak. Er zijn geen getuigen en fysiek bewijs is er niet.

Als je een beetje doorleest op social media, zie je bovendien dat meerdere slachtoffers naar dezelfde dader wijzen. Velen hebben ook een verhaal over ongepast gedrag, of zeggen “ik waarschuw nieuwe collega’s altijd voor hem”. Er zijn hele ‘whisper networks’ in het leven geroepen, geheime communicatiestromen die kwetsbare mensen waarschuwen voor mensen die niet in de haak zijn. Dat dit alleen al nodig is, moet toch genoeg zijn om alarmbellen af te laten gaan.

Verandering

Het is duidelijk dat er iets goed mis is. Er moet iets veranderen, en dat houdt niet op bij het buitensluiten van dit soort vuilnismensen. Natuurlijk is dat een goede eerste stap, en door een schijnwerper op de meest ernstige gevallen te zetten, kunnen ze in ieder geval geen nieuwe slachtoffers maken. Maar het gaat ook om de mensen om hen heen, die te lang niets hebben gedaan of gewoonweg niet luisterden of openstonden voor de verhalen van slachtoffers. De werksfeer bij sommige bedrijven blijkt niet zo open te zijn, dat iedereen zijn of haar verhaal durft te doen. Of, als ze dat wel doen, worden juist zij soms het bedrijf uitgewerkt, terwijl de beschuldigde partij mag blijven zitten.

Dus sta open voor elkaar en elkaars gevoelens, en luister. Deze slachtoffers durfden nooit aan de bel te trekken, omdat ze zich niet veilig genoeg voelden in een cultuur waarin ongepast gedrag kennelijk normaal is. Vrouwen en minderheden vertellen nu bijvoorbeeld dat ze nooit naar beurzen of meetings durven te gaan, omdat ze daar in de regel ongepast behandeld worden. Luister naar hun verhalen en bedenk je: hoe kunnen we dat tegengaan? Ze hebben in ieder geval weinig reden om daarover te liegen.

Elke zaterdag verschijnt er een column op Gamer.nl die ingaat op actuele gebeurtenissen.

Hoe vond je dit artikel?

Gemiddeld krijgt dit artikel 0.00 van de 5 sterren.
Artikel als favoriet toevoegen

Weet je zeker dat je de comment van wilt verwijderen?

""

Reacties

Meeste likesNieuwsteOudste
Login of maak een account en praat mee!
test

Mooi artikel en zeker iets wat mij betreft meer aandacht mag krijgen in die gehele media industrie. Ik werk er zelf ook, soort van, in met mijn beroep. Alhoewel er over het algemeen weinig vrouwen zijn die hetzelfde beroep uitoefenen als ik (video opnemen en bewerken), zitten ze vaak andere functies uit te oefenen. Producenten, floor managers, visage, decor en ga zo maar verder. Veel met de hand en met zaken regelen. Lijkt mij verschrikkelijk als een van hen iets als dit overkomt. Ik zal toegeven dat ik mij in gedachten ook wel eens schuldig heb gemaakt, maar dat komt dan omdat er vaak iets gebeurt wat ik gewoon niet begrijp en dat is: Waarom wacht je er in godsnaam soms jaren mee om dit te vertellen? Zeker in een wereld als deze moet dat juist niet meer zo eng zijn. Ongepast gedrag is nergens normaal, ook niet in de (entertainment) media industrie.

0

Het publiekelijk aan de schandpaal nagelen van personen zonder dat er hard bewijs is vind ik ook schandalig. Je bent schuldig tot dat je onschuld bewezen is. Vaak worden er zomaar rijke mensen beschuldigd door vrouwen die denken ergens geld te kunnen halen. Los dit soort dingen dus gewoon in de rechtszaal op en niet op het internet.

0
test

@Ragpost Misschien moet je de column even helemaal lezen in plaats van alleen de kop, of de eerste paar regels.

0

@Sander999 heb ik gedaan :). Vind het een beetje een waardeloze opmerking van je. Maargoed ik zal mijn argument versterken. Wat ik probeer te zeggen is dat het publiekelijk aan de schandpaal nagelen van een persoon ansich al een straf is. Geen enkel bedrijf of persoon wil iets met je te maken hebben, ook al is er niet keihard bewezen dat je iets fout hebt gedaan. Ik zeg niet dat er geen foute mensen zijn en dat de "aanklagers" altijd verkeerde bedoelingen hebben, maar die kans is er wel. Zolang die kans bestaat vind ik niet dat je iemands reputatie zomaar mag verpesten. Als de aanklager verkeerde intenties heeft, moet deze ook zwaar gestraft worden. (Als het bewezen is natuurlijk.) Daarom vind ik dat het eerst een rechtszaak moet worden. Zodra iemand dan schuldig bevonden wordt, mag dat best naar buiten komen. Als je geen bewijzen meer hebt is dat je eigen probleem/schuld en niet een vrijbrief om iemand zomaar te beschuldigen op sociale media.

0

Aanbevolen voor jou