Het heeft echter verdomd lang geduurd.
Toen ik in 2000 als hoofdredacteur van gamespot.be en gamespot.nl vernam dat Halo niet langer een mac of pc-game zou worden maar een exclusief Xbox-gebeuren was, twijfelde ik als verwoede pc-shootergamer aan de levensverwachtingen van dit genre op consoles. Ik had die allereerste Medal of Honor op de originele PlayStation gespeeld en dat was best aardig, maar in een tijd van Quake III Arena en Unreal Tournament weinig meer dan een sloom, sober en lelijk beestje.
Pas wanneer ik me op de multiplayerslagvelden van diezelfde Halo waagde kwam de ontnuchtering. Deze veteraan van zowel genadeloze tactische shooters zoals de eerste Rogue Spear en hyperkinetische Soldier of Fortune en Unreal Tournament, bakte er niets van. Gedreven Halo-spelers bewezen dat een muis-toetsenbordcombo geen noodzakelijke vereiste was voor precisie, snelheid en spektakel. SOCOM deed iets gelijkaardigs op de PlayStation 2 en zou mijn eigenste Ghost Recon regeren op de online multiplayerslagvelden van zowel Microsoft als Sony.
Ik hield me verre van forum- en andere oorlogen waarin elke partij de superioriteit van zijn platform en de inferioriteit van dat van de ander beargumenteerde. Consoleshooters waren een feit. Exclusief voor consoles ontwikkelde shooters ook. Dus ik moest mee. Ik vermaakte me best met heel wat van die consoleknallers, maar puur recreatief bleef mijn hart uitgaan naar het pc-aanbod. Ik kan me nu nog onvergetelijke momenten voor de geest halen uit alle Tom Clancy-shooters, Far Cry, de eerste F.E.A.R., de Battlefields, Hidden & Dangerous, Vietcong, S.T.A.L.K.E.R. Medal of Honor, Call of Duty, Crysis, Half-Life en Counter-Strike.
Ik voelde me verraden toen ze bekendmaakten dat Call of Duty 3 niet op pc zou verschijnen en dat ‘onze eigenste’ Epic zich helemaal op Gears of War stortte. Consoleshooters sloegen ook alsmaar grotere gaten in de gelederen van mijn vaste online tegen- en medestanders. Tegelijkertijd werd er met grote regelmaat door ‘kenners’ verkondigd dat de pc als gameplatform dood was. Nog erger was dat het meest populaire tegenargument begon met: “ja, maar in Duitsland …”. Dan weet je dat er Schei e aan de knikker is.
Ondertu en ben ik over dat ‘verraad’ heen, maar vele hardcore pc-fanaten denken daar anders over. Zo woonde ik deze zomer id’s Quakecon bij in Dallas. John Carmack – voor vele aanwezigen de vaandeldrager op de laatste barricaden van de pc-shooter – kreeg daar de vraag of hij met de consoleversies van Rage niet meewerkt aan de ondergang van pc-games. Zijn antwoord: het voortbestaan van de pc-shooter wordt gefinancierd met de inkomsten uit de veel minder kopieergevoelige consoleversies. Tja.
Zet ik mijn pc, oftewel vrouw nummer 1 nu stand-by? Absoluut niet. Ik heb mijn twee wijfjes even lief. De eerste blijf ik van peperdure make-overs voorzien en ze beloont me daarvoor met uitputtende nachtjes vol Shogun 2: Total War, StarCraft en The Witcher 2. Bij de andere scoor ik mijn kick met SSX, Batman: Arkham City en de laatste UFC. Voor shooters stap ik quasi geblinddoekt een willekeurig bed in. Ik vind ze allebei even lekker, met elk hun eigen voordelen. Zo speel ik Modern Warfare 3 op PS3 en Battlefield 3 op pc. Maar de redenen daarvoor zijn veeleer persoonlijk en moeilijk objectief te rechtvaardigen.
Dus aan alle pc-gamers: ik voel jullie pijn en zal me altijd een van jullie vinden, maar schei in godsnaam uit met dat platform als superieur en tegelijk schandelijk ondergewaardeerd te bestempelen.
En voor de jongens aan de consolekant: vergeet niet waar de helft van jullie favoriete titels zijn oorsprong heeft. En wanneer het eindelijk zover is dat jullie het online tegen pc-spelers kunnen opnemen, weet dan dat die confrontatie wel eens helemaal anders zou kunnen uitdraaien dan verwacht. Of niet natuurlijk.
Over de auteur: Raf Picavet is al dertien jaar full time gamejournalist. Hij levert bijdragen aan Vlaamse televisieprogramma's, kranten, magazines en websites, maar zijn schrijfsels voor het maandblad Chief liggen hem het nauwst aan het hart.