Als je me een week geleden had gevraagd om mijn gedachten over het slot van Kratos’ winterse avontuur op papier te zetten, dan was het een klaagzang geworden. Ik vind dat Ragnarök op zich een degelijk verhaal vertelt en dat op een prachtige manier doet. Maar eigenlijk staat al het andere me tegen. Het continue getetter van metgezellen dat me op overbodige spelmechanieken wijst, het gegrap en geginnegap de hele tijd, de plastisch prachtige maar holle omgevingen, de onwil om me zelfstandig na te laten denken. Het is alles wat ik verafschuw in games, terwijl er ergens in die potpourri van textures, voice lines en skilltrees echt wel een goed spel zit.
De vader is de wens van de gedachte
Tijdens het spelen werd mij één ding vrij duidelijk: God of War Ragnarök is, nog meer dan zijn voorganger, een spel over vaders. Dit keer staat niet alleen de relatie tussen Kratos en Atreus centraal, maar bijvoorbeeld ook die van Odin en Thor. Het is een game over ouders en hun kinderen en alle stribbelingen die daarbij komen kijken. Tot zover nog geen wereldschokkende realisaties. Maar wat ik tijdens het spel nog niet doorhad, is dat God of War niet alleen een game over vaders is. Het is een game vóór vaders.
Ik wil niet suggereren dat God of War Ragnarök zich uitsluitend op een volwassen, mannelijke doelgroep richt - integendeel. Het laatste deel van dit tweeluik doet hard zijn best om voorbij dat stereotype te gaan. Maar het is een kind van z’n tijd en het is nu eenmaal de tijd dat veel bepalende ontwikkelaars kinderen hebben en anders naar hun werk gaan kijken.
Kinderspel
Niet dat alle grote games nu ineens over het krijgen en opvoeden van kinderen gaan. Het zit ‘m meer in de manier waarop spellen worden ontworpen. Er zijn binnen titels van PlayStation Studios nog steeds tal van smaken gameplay, maar het voelt allemaal voorgekauwd, als een potje Olvarit. Gemaakt om er met de paplepel in te gieten.
Dat viel eerder dit jaar al op bij Horizon Forbidden West. Aloy is praatgraag en praat graag over hoe ze de puzzels waar ze mee bezig is oplost. Atreus en Mimir tillen dat in Ragnarök naar een ‘hoger’ niveau door de oplossing van de puzzel al te verklappen voordat je goed en wel hebt gezien wat de bedoeling is. Of erger nog: voordat je überhaupt de puzzel hebt kunnen zien.
En zo is het hele spel opgebouwd. Je krijgt geen seconde de tijd om zelf na te denken, want God of War verhoedde dat je verdwaalt of vast komt te zitten. Voor mij haalt dat al het plezier uit een spel. Al spelenderdom, noem ik het. In de zeldzame gevallen dat het goede antwoord niet gelijk wordt voorgezegd, lukt het me zelf ook niet meer. Mijn brein is uitgeschakeld bij gebrek aan stimuli.
Wacht maar tot je zelf…
Maar toen drong het tot me door: Ragnarök is niet voor mij weggelegd, want het is niet voor mij gemaakt. Dit is geen game die je acht uur op één dag moet spelen, want dan begint het heel erg te schuren. Het voelt als een een game door ouders, voor ouders. Ouders die waarschijnlijk helemaal geen zin hebben in frictie na een lange dag met al genoeg uitdagingen.
En dan is God of War Ragnarök de perfecte game. Het biedt spectaculaire gameplay en kijkt weg als een film. En als je steeds maar een uur of anderhalf speelt, kun je er weken tot maanden zoet mee zijn dankzij tal van collectibles en zijmissies. Voor je het weet dient de volgende blockbuster van Sony zich alweer aan en zit je het hele jaar gebakken.
Het is iedereen die van Ragnarök geniet gegund, maar ik ben er even klaar mee. Ik word weliswaar ouder, maar ik hoef geen kinderen en al helemaal niets kinderachtigs. Sony spreek ik over vijf jaar wel weer, wanneer ze eindelijk Bloodborne Remastered hebben uitgebracht. “Hey, hunter, niet vergeten om die navelstrengen op te eten.”
Reacties op: De nieuwe God of War is mijn eigen Ragnarök
Snoop213
Roy36NL
By the way als je alles wil collecten bij donkey Kong tropical freeze dat is pas uitdagend poeh ik word soms nog zwetend wakker
hulstpower
DarkSlide.nl
De graphics zijn op een technisch vlak wel minder inderdaad maar toch vind ik de Fromsoft games mooier vanwege de artwork, sfeer en oog voor detail.
En de ontwikkelaar gaat er niet van uit dat je dom bent, het voelt zelfs als een belediging bij GoW dat je meteen die tips krijgt en je kunt het niet uitzetten. Laat mij gewoon zelf nadenken. Ze zijn zo bang dat er iemand vast blijft zitten in een puzzel. Heeft niet zo veel met doelgroep te maken maar meer een minachting en gebrek aan respect voor je spelers. Verder een goede game 8/10.
Snoop213
Zo zie je jij vindt het een 8 game ik een 9.5 game. Jij vindt dat waarschijnlijk van Bloodborne ik vind dat een 6 game. Dus zo zie je ieder zijn mening.
TommyVercetti
Cylob
Snoop213
watashi wa maurice desu.
Persoonlijk vind ik dat altijd geweldig om te lezen zelfs als ik de mening niet deel. En dat komt omdat ik als persoon ook graag analyseer. Dat zullen velen hier ondertussen aan mij wel gemerkt hebben en daarmee ook mijn lange reacties met allerlei analyses van (vaak zo veel mogelijk) verschillende standpunten. En dat betekend ook vaak mensen oneens met mij, dat kan en dat vind ik ook leuk want dat betekend meer kanten van een verhaal.
En ik zie in deze columns altijd dat de schrijver hier echt over het verhaal en de game en setting en tijdperk of wat het onderwerp ook is heeft geanalyseerd en eigenlijk helemaal heeft onderzocht.
Natuurlijk als je gewoon game speelt doe je dit niet maar het geeft voor mij wel een mooi beeld in hoe iemand denkt als je verder denkt over een game verhaal en gameplay dan simpel: het is leuk of niet.
Want nu ook de kwaliteit wordt niet ontkent, maar wel goed gekeken naar waarom een game toch niet aansluit bij het ervaren van een perfect gevoel van plezier.
Daar moet een reden aan zitten als iemand dat gevoel heeft terwijl eigenlijk de game wel als leuk wordt gezien.
En dan komt dat stukje analyse erbij waar ik dan van hou.
Maar ik moet toegeven dat ik gewoon een simpele gamer ben. Ik speel, vind leuk of niet.denk er niet vaak zo diep over na. Dat doe ik pas als ik van een afstand kijk zoals in de reacties hier.
Maar daarom is een column als dit wel leuk.
Elke week lees ik ze met plezier
Ook als ik het totaal niet eens ben.
Mcvroegrijk
JaccoPeek
The_Stifmeister
Het valt me op dat ze niet meer elke week verschijnen. Wat mij betreft echt een gemis. Wordt dit wel weer wekelijks?
watashi wa maurice desu.
Ben ik met je eens.
Nu moet ik wel toegeven dat ik liever een column zie op onregelmatige basis als er ook echt wat interessant is dan dat ze geforceerd werkelijk gaan komen ook als het eigenlijk niks is.
Maar inderdaad wel mee eens dat meer zolang het goed is niet erg is.
En aan Jacco en Marcel. Graag gedaan.
Mijn reacties zijn zelf ook van column lengte zo regelmatig. HAhah
Ik ben ook van schrijven vandaar dat het niet in mij zit om kortaf te zijn.
Maar graag gedaan en ga zo door heren.
JaccoPeek
Ziminar
Ik merk dat ik de grote blockbusters veel minder interessant vind dan het grote publiek. Hetgeen Marcel beschrijft, over teveel bij het handje genomen worden is typisch voor de grote games van nu.
Grote uitgevers durven geen risico's meer te nemen, althans de meeste, ze spelen alles op veilig. Stel je inderdaad voor dat een gamer ook maar een paar minuutjes vast komt te zitten en uit de flow van de game raakt, naar Twitter gaat en negatieve berichten de wereld in slingert over je dure investering.
De ontwikkelaars willen denk ik doorgaans wel echt een goede game maken, de uitgevers moeten echter de hoge ontwikkelkosten verantwoorden en ervoor zorgen dat de aandeelhouders hun investering terug verdienen. Dan speel je op safe. Dat zie je bij films ook.
Bij de vorige GoW is het mij niet zo opgevallen wat hier beschreven wordt, maar bij Horizon, waar ik het verhaal wel goed vond, wel. De hele gameplay is zo opgezet dat je echt niet hoeft na te denken, ik ga dan op de automatische piloot spelen en wordt niet meer vermaakt.
Een, voor mij, nog beter voorbeeld is de laatste Uncharted, je loopt bijna mee in een film. Een film met een leuk onderhoudend verhaal en geschoten op de meest waanzinnig mooie locaties.
Maar na het spelen van die game vroeg ik me af wat ik nu daadwerkelijk gedaan had, beetje klauteren en klimmen, beetje rennen en schieten en simpele puzzels oplossen. Maar geen enkel van die onderdelen heeft me doen beseffen dat ik een geweldige game aan het spelen was.
In principe heb ik me vermaakt maar het was niet memorabel en dat is wel hoe deze games gebracht worden, het summum van SP games. Opgeklopt door de pers en de marketing, ik en de andere bezoekers hier doen er net zo goed aan mee. Ik ben nu al erg enthousiast over Diablo 4, maar eigenlijk weet ik er nog veel te weinig van.
Een game als Elden Ring vermaak ik me veel meer mee, de keuze van je volgende doel bepaal je helemaal zelf en die keuze kan verkeerd of minder verstandig zijn en de game zal je daar nooit op wijzen tot je dood bent. Die game is veel meer echt zelf ontdekken dan heel veel andere open wereld games. BotW doet hetzelfde volledige vrijheid, de keuze is echt aan de speler.
GoofyZ3
Gta: beetje auto rijden en mensen doodschieten.
Nieuwe uncharted denk ik YESSS
nieuwe souls game: uuuh heb ik tijd genoeg om 100x hetzelfde level te spelen om zo die ene baas te verslaan.
Ziminar
Bij Uncharted zou ik bijna niet eens meer weten wie de bad guys waren, bij Bloodborne ken ik vrijwel iedere boss nog.
Bij Uncharted heb ik geen enkel moment na hoeven denken er is totaal geen enkele uitdaging, bij Bloodborne lukt het je vrijwel nooit een boss in een keer te verslaan.
Het is maar waar je meer waarde aan hecht.
Maar wat jij aanstipt is ook een beetje waar ik op doel, het is bijna not done om bepaalde grote games zoals Uncharted, GoW of Horizon niet goed te vinden, dat is vloeken in de kerk.
Roy36NL
Ziminar
axolotsyl