Een aantal weken terug kwam ik in contact met een potentiële nieuwe opdrachtgever voor een game. Ik had deze man leren kennen via een vriendin van mij die ook kunstenares is en die met een groot project bezig is (werktitel: ‘Gegoten lood’), dat mede gaat over de ervaring van de media en hoe deze onze beleving van de wereld beïnvloedt. In een van haar installaties legde zij onder andere de nadruk op een stukje film afkomstig uit het nieuws. Hierin krijgen piloten in Irak de opdracht om vluchtende mensen op de grond neer te schieten. Alsof ze in een game zitten, gaat de een na de andere persoon op de grond eraan. Even verderop stond een fabriek die ook kapot werd geschoten en waar uiteindelijk heel wat mensen stierven.
Dit soort beelden zijn regelmatig te zien op televisie. Toch lijkt het alsof het ons steeds minder doet. Beseffen we ons überhaupt wel dat er honderden mensen voor onze ogen dood kunnen gaan op tv? Of hebben we een filter van onverschilligheid ontwikkeld waarbij we ons gevoel tijdelijk uitschakelen? Het lijkt wel alsof de realiteit en de kwetsbaarheid van het leven steeds minder van belang worden voor onze beleving. Zijn we langzaam aan het veranderen in onze Iphone of Ipad? Enkel reagerend op elke digitale impuls die we binnenkrijgen om tot actie over te gaan, zonder daar verder over na te denken?
Toen ik de opdrachtgever ontmoette, dacht ik eigenlijk dat hij wilde praten over het maken van een game rondom de thema’s die in Gegoten Lood voorkomen. Aangezien het kunstproject een verband legde tu en games en geweld, was ik even bang dat de ethische vraag naar boven zou komen of spellen potentiële veroorzakers hiervan zijn. Oftewel in hoeverre hebben games invloed op onze realiteit? Zijn voorstel was gelukkig anders en ook in lijn met de kunstenaar: het moest gaan over bewustwording.
Welke bewustwording, daar zijn we nog niet helemaal over uit. Maar iets begon mij te intrigeren aan dit soort situaties. Naar mijn idee is er een verschuiving aan het optreden: het is niet meer zozeer de vraag hoe games ons leven en onze realiteit beïnvloeden, maar meer hoe ons leven de games beïnvloedt en hiervan onze nieuwe realiteit maakt. Zo zijn er al apps op de markt die je op een speelse manier helpen energiebewuster te worden. Maar ook apps en games om te helpen afvallen of om onze hersens te trainen. We zijn op zoek naar een houvast die ons instrueert en helpt ons leven in te delen op een leuke manier. Games kunnen ons daarin voorzien.
Augmented reality zal hier een grote bijdrage aan gaan leveren. Deze techniek; in het Nederlands ook wel toegevoegde realiteit genoemd, houdt zich bezig met het zo realistisch mogelijk toevoegen van computergemaakte beelden aan rechtstreekse, reële beelden. Het doet een beetje denken aan de hologrammen die je mi chien wel eens gezien hebt op CNN wanneer ze een interview houden met iemand. Maar ook je smartphone maakt er met sommige apps al gebruik van door jou bijvoorbeeld bepaalde informatie op bepaalde locaties te laten zien.
In de toekomst zal augmented reality een steeds grotere rol gaan spelen in onze samenleving. Hoogstwaarschijnlijk zal iedereen contactlenzen dragen met daarin een geheel besturing ysteem verwerkt dat je computer, fototoestel en videocamera onnodig zal maken. Via bepaalde handbewegingen of knoppen op een armband aan je pols kun je elk programma aanzetten en installeren dat je wilt. De lenzen zorgen ervoor dat er geen scherm meer nodig is. Alles zal direct in 3D voor je geplaatst worden en als realiteit overkomen. Afhankelijk van je stemming kun je kiezen hoe je de realiteit wilt ervaren. Als een donkere plek vol ratten waar je al lopend naar je werk diverse halogrammen kunt neerknallen. Of als een mooie lichte plek vol vriendelijke mensen die allemaal lachen en waarbij je bonuspunten kunt verzamelen door vogels te spotten.
Een speciaal systeem zal je hersenen aansturen zodat je reële obstakels, zoals mensen en auto’s die zich niet in je programma bevinden, weet te vermijden of te verdoezelen. Vooraf kun je instellen of je vrienden die je per ongeluk tegenkomt wilt accepteren in je programma of niet. Langzaam zal zo onze realiteit steeds meer veranderen in een game. Een virtuele leefomgeving, een nieuwe en eigen realiteit die geheel is afgesteld op de wensen van de gebruiker. Een die we kunnen customizen naar onze stemming en onze wensen. Een nieuwe realiteit die we kunnen laten gedragen op een manier die ons het meeste aanspreekt en behaagt. Het zal nog even duren voor het zover is, maar in kleine stapjes zijn we hard op weg naar deze toekomst. Games worden hoe dan ook steeds meer bepalend voor ons realiteitsbesef.
Over de auteur: Anke Kuipers (27) is de oprichtster van Catching Games. Kuipers is de bedenker en producer van de browser-game Innebula, welke begin 2011 in beta online kwam. In haar column vertelt ze over haar ervaringen tijdens het ontwikkelproces van een game en het opbouwen van een gamebedrijf.