Cities: Skylines 2 staat op de schouders van een reus

Mijn stad, Seahaven genoemd - naar de fictieve stad uit The Truman Show - lijkt namelijk al van alle gemakken voorzien. Mijn persoonlijke trots is het openbaar vervoer. Bussen, trams, metro’s en treinen opereren in perfecte harmonie en brengen dagelijks duizenden Cims naar hun plek van bestemming. Ik heb talloze uren gespendeerd in uitzoeken waar mijn Cims precies heen willen en wat de knelpunten zijn. Op de ene buslijn rijden maar een paar oude stadsbussen, op andere lijnen rijden de dubbeldekkers of moderne gelede bussen af en aan om drommen mensen te vervoeren. Ondergronds slingeren bovendien kilometers lange metrobuizen organisch door de stad. Wie het ov-systeem opent, ziet een ogenschijnlijke chaos van gekleurde lijntjes, maar over elke halte is zorgvuldig nagedacht. 

Wereldstad met alles erop en eraan

Seahaven heeft immers een aantal extreem populaire bestemmingen, die veelal voortkomen uit een uitbreiding voor Cities: Skylines. Zo telt mijn stad drie verschillende universiteitscampussen die natuurlijk goed bereikbaar moeten zijn. Dankzij de Airports-uitbreiding is mijn vliegveld geen eenheidsworst, maar ook weer zorgvuldig ontworpen, rekening houdend met het landschap en uiteraard de verbindingen met het ov. De Industries-uitbreiding stelde me in staat duizenden banen te scheppen in de landbouw en mijnbouw, terwijl Cims en toeristen zich dankzij After Dark ook goed kunnen vermaken in het uitgaansgebied.

Van sommige uitbreidingen weet ik niet eens meer wat ze precies gedaan hebben. Meestal zorgen ze op zijn minst voor variatie in de gebouwen. De skyline van Seahaven wordt bepaald door moderne wolkenkrabbers, maar buiten het stadscentrum staan ook simpele kantoorpanden. Sommige Cims wonen in eenvoudige flatjes, anderen in klimaatneutrale villawijken. Er is zelfs een financieel district waardoor ik met de kas van de gemeente kan handelen in aandelen en crypto. Iedere wijk heeft zo dus zijn eigen aangezicht, met andere gebouwen, wegen en zelfs bussen. 

En dan zijn er nog de mods. Persoonlijk hou ik Cities: Skylines zo ‘vanilla’ mogelijk, maar vooral de mods om alle tegels te ontgrendelen zijn onmisbaar voor ambitieuze stedenbouwers. Hoe moet je anders én industrieterreinen aanleggen én een luchthaven én pretparken, dierentuinen en oh ja, ook nog woonruimte voor die honderdduizenden Cims? Verder zijn er talloze mods voor nieuwe gebouwen, maar ook mods die wegen mooier maken. Vooral kruispunten en invoegstroken blijven immers soms lastig om echt mooi te krijgen.

Voor mij is Seahaven dan ook de ultieme stad. Het is de cumulatie van acht jaar steden bouwen. Zeg maar gerust mijn magnum opus. Niet alleen het openbaar vervoer is nagenoeg perfect, ook de doorstroom van het verkeer, de balans tussen woon- en werkruimte, de cashflow van de stad, vuilnisophaaldiensten; alles is tot in detail verzorgd. Als een schilderij van Bob Ross.

De afgelopen tijd vroeg ik mij dan ook regelmatig af of ik Seahaven ooit nog zou kunnen overtreffen. Ik heb nog wel wat wensen en doelen, maar op een gegeven moment is het klaar en ben ik uitgebouwd. Na de aankondiging van Cities: Skylines 2 vraag ik mij echter af of ontwikkelaar Colossal Order mijn stad wel kan overtreffen. Acht jaar groei kun je niet zomaar overboord gooien. 

Uit zijn krachten gegroeid

Het is dus te hopen dat Colossal Order om te beginnen kritisch kijkt naar alle uitbreidingen die door de jaren heen zijn uitgebracht. Op het eerste gezicht lijken de uitbreidingen steeds een bepaald aspect verder uit te diepen. Maar neem nou afvalverwerking. Industries introduceerde een heel ingenieus systeem waarmee je de complete supply chain van een industriegebied managet. Sunset Harbor voegde daar de visindustrie aan toe – tot zover prima – en nieuwe opties voor afvalverwerking die op een soortgelijke manier fungeren. Bij deze afvalverwerkingsfaciliteiten zijn de gegevens echter alleen op microniveau te bekijken, en niet zoals bij de industrieën op macroniveau. Terwijl het idee hetzelfde is: bepaalde gebouwen produceren, anderen verzamelen, en weer anderen verwerken. Geef mij dan ook goed inzicht hierin, het systeem bestaat immers al.

Zo zijn er meer onduidelijkheden en inconsequenties ontstaan door de jaren heen. Banken, geïntroduceerd met Financial Districts, zijn weggemoffeld onder het politietabje. Standaard luchthavens ontgrendel je pas als je een flinke metropool hebt, maar met de Airport-uitbreiding kun je al een enorme luchthaven bouwen als er nog maar een klein dorpje staat. Paden voor voetgangers en fietsers leg je al sinds jaar en dag aan via de tool om het landschap mee te bewerken, maar met Plazas & Promenades zijn daar ineens ook wegen voor voetgangers bijgekomen. En die vind je dus bij de rest van de wegen. Over wegen gesproken: waarom kan ik light en heavy roads wel instellen voor eenrichtingsverkeer, maar medium roads niet? En zo kan ik nog wel even doorgaan met het opsommen van voorbeelden. 

Colossal Order mag dus wel eens terug naar de tekentafel. Door de jaren heen zijn er talloze functionaliteiten toegevoegd, maar lang niet allemaal even elegant geïntegreerd. Ook mogen ze best even kijken naar de modcommunity, zeker als het gaat om wegen esthetisch perfectioneren. Maar alleen daarmee is Cities Skylines 2 er natuurlijk nog niet. 

Voorbij de (stads)grenzen

Als Colossal Order zichzelf echt wil overtreffen, moet het ook voorbij de huidige grenzen denken. Buiten de stadsgrenzen welteverstaan. Dat hoeft niet meteen online, maar het zou zo tof zijn als mijn stad onderdeel was van iets groters. Dat zijn echte steden immers ook en juist de invloeden van buitenaf hebben vaak veel invloed op de ruimtelijke inrichting.

Stel, er ligt een stad in de buurt met een luchthaven, een universiteit en veel werkgelegenheid. Dan hoef ik mij daar niet op te richten, maar kan ik wel de ultieme slaapstand maken. Openbaar vervoer en verbindingen met naburige steden zijn dan veel belangrijker dan een eigen universiteit. Laat mijn stad maar lekker het volgende Almere zijn. Of laat mijn stad juist uitgroeien tot Brainport, als blijkt dat de omliggende stadjes juist vooral slaapsteden zijn. Misschien is mijn stad wel gunstig gelegen om een windmolenpark uit de grond te stampen. Dan kan ik er subsidie voor vangen én de energie exporteren. 

Seahaven is mijn ultieme stad, maar uiteindelijk is het ook een evolutie van al mijn vorige steden. Al mijn steden moeten immers alles hebben: een bruisend downtown, werkgelegenheid, energieparken, lucht- en zeehavens, onderwijs op elk niveau, etcetera. Er zit heel veel uitdaging in al die verschillende systemen meester worden, maar zonder invloeden van buitenaf blijft het een herhaling van zetten, het perfectioneren van dat wat ik al eens heb gedaan. Dat is acht jaar ontzettend leuk geweest, maar terugkijkend heeft geen enkele uitbreiding Cities Skylines echt opgeschud. Als Colossal Order dat met het vervolg wél doet, gloort er iets heel moois aan de horizon.