Marvel’s Spider-Man, zoals Insomniacs iteratie officieel heet, staat helemaal op zichzelf. Dat betekent dat er geen banden zijn met voorgaande games, geen banden met de comics en vooral geen banden met de films. Dat is wel zo fijn, want met Tom Hollands Spider-Man in het Marvel Cinematic Universe, Sony’s eigen Marvel-universum met onder andere Venom en de nog altijd onduidelijke band tu en die twee, vormen de films vooral een mijnenveld. Insomniac mag nu zijn eigen plan trekken en maakt daar dankbaar gebruik van.
Peter Parker, Mary Jane en Miles Morales
Zo slaan ze voor het gemak het hele oorsprongsverhaal even over. Hoe Peter Parker gebeten werd door een spin weten we inmiddels wel. In Marvel’s Spider-Man is Peter al een aantal jaar een superheld en beschikt dan ook over flink wat vaardigheden. Gelukkig voor de speler is er nog altijd genoeg misdaad om op te lo en in New York. Maar behalve in het rode latexpak rondslingeren laat de game ook Peters menselijke kant van het verhaal zien. Hoe dat uitpakt is intere ant om te zien. Insomniac leerde met Ratchet & Clank en Resistance steeds meer hoe het een verhaal moest vertellen, maar werkte nog niet eerder aan een licentiegame.
Uiteraard is er in het verhaal een belangrijke rol weggelegd voor Peters jeugdliefde Mary Jane, die ook nog eens speelbaar is, maar ook Miles Morales heeft een rol in het spel. Dat is opvallend, want in de comics volgde deze donkere jongen Peter juist op als de nieuwe Spider-Man. Wat dat voor het verhaal impliceert laten we even over aan je eigen verbeelding, maar het mag in ieder geval duidelijk zijn dat Insomniac niet bang is om buiten de gebaande paden te treden.
Sunset Spiderdrive
We zijn vooral erg benieuwd hoe Spider-Man speelt. Spider-Man vecht nu eenmaal met zijn vuisten, kan spinnenwebben schieten en rondslingeren. Van die basisprincipes zal Insomniac waarschijnlijk niet deviëren. Toch hoeft dat niet te betekenen dat Spider-Man als een dertien in een dozijn game speelt. Rocksteady zette in 2009 met Batman: Arkham Asylum een nieuwe standaard neer voor hoe je vloeiend met grote groepen vijanden vecht. Dat systeem hebben we sindsdien bij veel andere games teruggezien. Spider-Man is echter een stuk jonger en atletischer dan de vleermuisman en wat dat betreft is het goed om te weten dat juist Insomniac verantwoordelijk was voor een van de meest acrobatische games van deze generatie: Sunset Overdrive.
Het gevoel van macht en onoverwinnelijkheid dat de Batman-games je gaven, gecombineerd met de snelheid, frivoliteit en energie van Sunset Overdrive; dat zien wij als het ultieme vechtsysteem voor Spider-Man. We willen met evenveel gemak tien straatrovers in elkaar kunnen slaan, als dat we ineens tegen een muur opkruipen en iemand inwikkelen met spinnenweb. Wat dat betreft is Sunset Overdrive een zeer veelbelovend precedent. Want hoewel we in de oudere Spider-Man nog weleens de kluts kwijtraakten, was in Sunset Overdrive juist een van de pluspunten hoe vloeiend al die acrobatische capriolen in elkaar overgingen. Wellicht speelt Marvel’s Spider-Man zelfs nog wel iets vloeiender, omdat Insomniac gebruikmaakt van Quick Time Events als een soort smeermiddel. Niet alleen maakt dat het waarschijnlijk iets laagdrempeliger om te schakelen tu en vechten, slingeren en vijanden in spinnenweb wikkelen, Spidey’s acties zien er ook nog eens spectaculairder uit. We geven deze Quick Time Events daarom vooralsnog het voordeel van het twijfel.
New York als speeltuin
We willen nog wel meer vanuit Sunset Overdrive doorgetrokken zien worden naar Marvel’s Spider-Man. Waar veel games met een open wereld beloven dat die wereld een speeltuin is, was Sunset City écht een speeltuin, vol klimtoestellen en trampolines vermomd als gebouwen, bankjes en parasols. In Sunset Overdrive kon en mocht alles. Met diezelfde vrijheid slingeren we straks graag door de straten van New York. Een belangrijk verschil is natuurlijk wel dat in Sunset Overdrive de wereld is overgenomen door energiedrankzombies en plunderaars, terwijl Spider-Man juist het gewone volk moet zien te beschermen tegen het kwaad. Daar zien we dus een mooie uitdaging voor Insomniac liggen: evenveel vrijheid en daarmee lol bieden, terwijl tegelijkertijd New York wel realistisch en bewoond moet overkomen.
Het wordt juist op dat punt intere ant hoe Insomniac met de licentie omgaat. Waar de collega’s van Sucker Punch nog volledige vrijheid genoten bij hun eigen superheldengame inFamous, waarin je niet per se rekening hoeft te houden met de gewone bevolking met alle gevolgen van dien, zien we Spider-Man toch niet snel niets ontziend te werk gaan in een drukke straat van New York. We hopen dat de vrijheid niet wordt gekortwiekt door Spidey’s goede inborst, maar zijn tegelijkertijd benieuwd hoe Insomniac weet te voorkomen dat spelers die vrijheid misbruiken om kwaadaardige dingen te doen. Of vertrouwen ze erop dat je dan telkens terugdenkt aan de wijze levensle en van Oom Ben?
“With great power comes great responsibility.” Dat lijken de betrokken partijen bij deze game zich ook wel te beseffen. Een Spider-Man-game maken, een volledig eigen Spidey-game nota bene, is een grote eer voor Insomniac. Het was immers Marvel dat Sony benaderde om een Marvel-game te maken en deze met dezelfde zorg te behandelen als ‘eigen’ games. Met de makers en de engine van Sunset Overdrive lijken Marvel, Sony en Insomniac een hele goede match in elkaar gevonden te hebben, die veelbelovend is maar waar nog wel wat uitdagingen liggen. Of Insomniac dan eindelijk die studio is die een game maakt die recht doet aan de legendarische erfenis van Spider-Man, zien we binnenkort.
Marvel’s Spider-Man verschijnt in de loop van 2018, exclusief op PlayStation 4.