Ze zeggen je waarschijnlijk vrij weinig, de termen die in de titel van THQ's aankomende worstelgame zitten. De sport kent vooral in de Verenigde Staten ongekende populariteit en daar weet dus bijna iedereen dat het beide merknamen zijn van World Wrestling Entertainment (WWE), een mediabedrijf dat naast dat het grote toernooien organiseert er ook voor zorgt dat televisiezenders de sport op het netvlies van het publiek branden.
Slam Bam Western Style Wrestling
De WWE werd in 1953 officieel lid van de National Wrestling Alliance, een groep van worstelbedrijven in de VS waar bijna heel de sport zich in situeert. De WWE werd opgericht door Roderick James 'Je ' McMahon, een bokspromotor, en Joseph Raymond 'Toots' Mondt, de worstelaar die het moderne worstelen heeft uitgevonden, wat hij zelf toen nog 'Slam Bam Western Style Wrestling' noemde. De organisatie is inmiddels vaak van naam veranderd – 'World Wrestling Federation' (WWF) is altijd nog de meest bekende voormalige benaming – en is verantwoordelijk voor de vele succe en die de sport heeft gekend in de VS.
Het was in de jaren '80 dat WWE haar 'gouden eeuw' meemaakte. Dat kwam niet alleen door sterworstelaar Hulk Hogan, die van veel roem genoot dankzij zijn rol in de film Rocky 3, maar ook door Wrestlemania. Dit revolutionaire concept kon als de Super Bowl van de worstelsport worden beschouwd en kijkers moesten per op tv bekeken wedstrijd betalen. Hoewel grote worsteltoernooien niet nieuw waren, zorgde de WWE ervoor dat het de aandacht trok van het grote publiek. Dit deed het door regelmatig bekendheden uit te nodigen, zoals zangeres Cyndi Lauper en Mr. T. De aandacht die de muziekzender MTV aan Wrestlemania schonk hielp natuurlijk ook een heleboel. In 1987, twee jaar na de eerste Wrestlemania, werd er voor het eerst sinds de jaren '50 worstelen uitgezonden op netwerktelevisie.
Worstelen veranderde in een totaal andere sport – het ging niet meer om het realisme maar om de sterren. Het publiek werd wild van de bekende worstelaars en het maakte niet meer uit dat het allemaal geacteerd was, zolang de gevechten maar net zo spectaculair en net zulke onverwachte plotwendingen hadden als een dure actiefilm. Veel Nederlanders mompelen wel eens dat ze niet begrijpen waarom zoveel mensen zo enthousiast worden van een 'neppe' sport, maar tegelijkertijd loopt wel iedereen warm voor een nieuwe film in de bioscoop. Zo veel verschillen we dus niet van die Amerikanen.
Raw, Smackdown en ECW
De WWE bedacht meer slimme concepten dan alleen Wrestlemania. In 1993 kwam de organisatie met het kabelprogramma WWF Monday Night Raw, ook wel kortweg Raw genoemd. Elke maandag waren er wedstrijden te zien voor heel Amerika en dat zorgde ervoor dat de sport alleen maar groter werd. De concurrent, World Championship Wrestling (WCW), kwam met haar eigen wekelijkse programma, WCW Monday Nitro. Beide programma's waren ongeveer even populair, tot WCW in 1996 een paar jaar lang wist te domineren met de New World Order, een groep sterworstelaars onder leiding van voormalige WWE-worstelaars Hulk Hogan, Scott Hall en Kevin Nash. De WWE nam tegelijkertijd een aantal WCW-worstelaars over, waaronder Stone Cold Steve Austin en Mankind.
Door onder andere steeds meer geweld en gescheld toe te laten in de ring, slaagde de WWE erin om mensen terug te trekken naar de zender. Gevechten werden smeriger en nog spectaculairder, wat door worstelfans ook wel het 'Attitude-tijdperk' wordt genoemd. Om deze hype verder uit te buiten lanceerde de WWE in '99 een nieuw programma genaamd SmackDown!, dat elke donderdag te zien was op televisie. De WWE wist ook via boeken en films nog meer voet aan de grond te krijgen.
Hoewel de WCW nog haar best deed terug te vechten met eigen programma's, was het tij hiermee voorgoed gekeerd. WCW verloor aan kracht en de bestuursleden besloten het bedrijf uiteindelijk te verkopen aan de WWE voor een bedrag van ongeveer 7 miljoen dollar. Nu was WWE de grootste worstelpromotor ter wereld en tijdelijk zelfs de enige organisatie die grootschalige bekendheid genoot in de Verenigde Staten. Maar ook Extreme Championship Wrestling (ECW) werd overgenomen in 2003 nadat het bankroet ging. ECW bestond sinds 1993 en stond bekend om haar diverse soorten vechtstijlen (bijvoorbeeld hardcore worstelen) en nadruk op verhaal- en personageontwikkeling. WWE herlanceerde ECW in 2006 opnieuw naast de succesvolle Raw- en SmackDown-merknamen. WWE had alle grote namen in handen.
Dankzij deze portfolio van de meest belangrijke worstelprogramma's die er bestaan, is WWE Smackdown vs. Raw 2010 de meest complete worstelgame die je je maar voor kunt stellen. Haast alle grote namen zitten in de game – meer dan zestig supersterren die in zes verschillende categorieën zijn ingedeeld: Raw, SmackDown, ECW, WCE, legendes en vrije vogels. Op deze manier zitten niet alleen de sterren van nu in de game, maar ook de oude legendes. Worstelen is een sport die in de meeste landen buiten Amerika gruwelijk ondergewaardeerd wordt – zonde, want het vele spektakel is altijd goed voor topvermaak. Mi chien dat WWE: Smackdown vs. Raw 2010 weer wat nieuwe zieltjes wint.
[Gesponsord artikel: Dit artikel is mogelijk gemaakt door WWE: Smackdown versus Raw 2010]