#5 Darkwood
Darkwood plaatst je in, nou, een donker bos, waar iets niet helemaal pluis is. Rare geluiden verzorgen de ambiance en een gevoel van ongemakkelijkheid overvalt je. Vanuit die invalshoek wil Darkwood een survivalhorror-ervaring neerzetten, gespeeld vanuit een topdown-perspectief. Dit wordt aangevuld door RPG-elementen en permadeath. Eenmaal dood betekent opnieuw beginnen in een onbekende spelwereld. Dit maakt een simpel wandeltochtje door een donker bos al gauw erg spannend.
Wat Darkwood vooral intere ant maakt is de manier waarop het informatie doorsluist naar de speler. Het enige dat echt goed zichtbaar is, bevindt zich in het licht, dat bijvoorbeeld uit jouw zaklamp komt. Pas zodra een vijand goed belicht is, is deze effectief te bestrijden. Dat, gepaard met de RPG-elementen, kan tot intere ante afwegingen leiden: ga je voor de krachtigere wapens of wil je vijanden makkelijker kunnen zien?
Darkwood heeft een zeer succesvolle IndieGogo-campagne achter de rug, waarin het spel ruim 15.000 Amerikaanse dollars boven zijn doelstelling is geëindigd. Dat geeft ontwikkelaar Acid Wizard een jaar de tijd om fulltime aan Darkwood te werken. Hopelijk doet het resultaat niet onder voor de ambitie.
#4 Stasis
Stasis leent ogenschijnlijk veel van de welbekende Alien-franchise. De letters van de naam schuiven in de trailer van Stasis langzaam uit om uiteindelijk de naam van de game te spellen, en het shot waarin dit gebeurt is een onafgebroken vlucht langs een enorm ruimteschip. En dan de opening.
Je bent alleen in een ruimteschip, en wordt wakker uit een diepe cryoslaap. Het schip is doods, en nergens is een teken van leven te bekennen. Van hier ga je op onderzoek uit, om erachter te komen wat er nou precies heeft plaatsgevonden op het ruimteschip, en mi chien nog belangrijker, waar je familie is gebleven. Komt het je al bekend voor?
Een vergelijking met de tweede film uit de Alien-reeks zou een beetje misplaatst zijn. Stasis is een point & click adventure-horrorgame, die wordt gespeeld vanuit een isometrisch perspectief. De trage gameplay - dat vaak gepaard gaat met dit type game - levert in combinatie met de doodse omgevingen van het ruimteschip en de nare geluiden die steeds maar hoorbaar zijn een naar, claustrofobisch gevoel op.
Stasis geeft het gevoel dat je een goed boek leest. De game oogt erg gedetailleerd – elk voorwerp is uniek en heeft een andere beschrijving, maar laat je vanwege het perspectief zelf invulling te geven aan de obscure details. Lezen over een verminkt lichaam, gewikkeld in een wirwar van draden en snoeren in een cryoslaapbuis, en dat net niet helemaal kunnen zien, is net genoeg om je fantasie de rest van het werk te laten doen.
#3 Daylight
In Daylight keren we terug het first person-perspectief. Stel je voor dat je wakker wordt in een onbekend donker gebouw, en met niets anders dan een kompas en een zwakke lamp op onderzoek uit moet. Dat is het concept van Daylight.
Wat het spel bijzonder maakt, is dat het willekeurig gegenereerd wordt. Dat betekent dat elke keer dat je de game speelt, deze anders is ingedeeld. Kamers bevinden zich op andere plekken en gangen leiden tot andere doorgangen, waar je andere voorwerpen vindt. Ontwikkelaar Zombie Studios wil op deze manier elke keer dat je de game speelt een ander gedeelte van het verhaal vertellen en er zo voor zorgen dat je nooit weet wat je te wachten staat.
Dat maakt de horrorgame uniek, omdat scripted spellen na één keer spelen vrijwel helemaal voorspelbaar zijn. Zelfs onze nummer één horrorgame van 2013, Outlast, heeft dat probleem. Daylight wil dit tegengaan en combineert die ambitie met hetzelfde oog voor detail dat Outlast zo goed maakt. Het hoofdpersonage reageert verbaal op voorvallen en de omgevingen zien er prachtig uit. Dat laatste is vooral te danken aan de Unreal Engine 4. Wij zijn enthousiast.
#2 The Evil Within
The Evil Within gaat terug naar het kla ieke survivalhorrortijdperk. Niet gek, gezien Resident Evil-bedenker Shinji Mikami aan het roer staat. In tegenstelling tot andere moderne survival horror-games windt The Evil Within er geen doekjes om: het betreft een ouderwetse survivalhorrorgame, gespeeld vanuit de derde persoon, waarin resourcemanagement en voorzichtigheid de sleutels zijn tot overleven.
De setting waarin de game zich voltrekt is ronduit gruwelijk te noemen. Enorme bebloede slagers met kettingzagen, gemuteerde meisjes die uit een poel bloed uit de grond komen kruipen en de onvermijdelijke zombies zijn de normaalste zaken ter wereld in The Evil Within.
Ontwikkelaar Tango Gameworks wil met The Evil Within een goede balans creëren tu en actie en horror, zodat de speler ook daadwerkelijk door wil spelen en niet stopt omdat ‘ie te bang is. Tegelijkertijd barst The Evil Within van walgelijke monsters die het horrorgedeelte van de game op zich nemen. Hoe die combinatie uitpakt is moeilijk te voorspellen, maar wat we gezien hebben ziet er zowel kundig afgewerkt als enorm walgelijk uit.
#1 Routine
Routine pakt iets uit iedere bovenstaande titel en maakt er een geheel van. Het spel speelt zich af op een maanbasis in een jaren 80-sci-fi-stijl en is zo vergelijkbaar met Stasis. Het gebruikt een first person-perspectief - net als Daylight. Net als in Darkwood is permadeath een belangrijk onderdeel van de game. Tenslotte heeft Routine de hoogwaardige afwerking die je verwacht van een grote titel als The Evil Within.
Ontwikkelaar Lunar Software wil dat Routine een ervaring biedt die enkel de jouwe is. Als je stof bijt, mag je daarom overnieuw beginnen. Je keuzes doen er daardoor echt toe: ga je deze keer naar de recreatieruimte of naar het industriële gebied? Hoe traverseer je die ruimte vervolgens: rustig en voorzichtig of snel en gehaast?
Hoe je ook wilt spelen, Routine lijkt een angstaanjagende ervaring te worden. In de onderstaande gameplaytrailer is bijvoorbeeld te zien hoe de speler wegrent van een vijand die de achtervolging direct inzet. De metalen stampvoeten die de speler achtervolgen zodra deze probeert te ontsnappen zijn werkelijk angstaanjagend. De belofte van verschillende eindes, meerdere manieren om vijanden aan te vallen en de extreem mooie, open wereld die je de vrijheid geeft om je eigen pad in te slaan, maakt Routine enorm intere ant.
Natuurlijk valt er meer engs te beleven in 2014. The Forest plaatst je in een bos waar je je uiterste best moet doen om te overleven en de 'inwoners' van het bos af te wenden. Among the Sleep zet je in de romper van een kleuter en laat je los in een nachtmerriewereld, waarin het feit dat je zo klein bent zich goed leent voor intere ante mechanieken. Beide games proberen iets unieks, wat precies de ontwikkeling is waarop we hopen. Horrorgames hebben de neiging terug te vallen op het welbekende, kijk maar naar het inmiddels uitgemolken Slenderman concept. 2014 bewijst hopelijk dat het ook anders kan.