In het vorige deel zagen we hoe twee bedrijven de rechten voor een consoleversie van Tetris dachten te hebben en hoe beiden uit waren op de handheldrechten op de game. Drie mannen, Robert Stein, Henk Rogers en Kevin Maxwell, waren allen in dezelfde week naar Moskou afgereisd om hierover te onderhandelen. De Ru en kwamen er echter achter dat de rechten op hun game achter hun rug om waren doorverkocht. Eén dag na de drie heren te hebben gesproken was het dan ook aan de Ru ische Evgeni Belikov om van Tetris alsnog een voor de Sovjet Unie winstgevend product te maken.
Verdeel en heers
Met slechts een dag voor de volgende afspraken realiseerden de Sovjets zich dat maximale winst te behalen viel door meerdere rechten aan meerdere bedrijven te verkopen. Hoewel alle bedrijven op dat moment even veel kans hadden op de rechten wist Rogers een manier te vinden om zijn voordeel te behalen. Hij slaagde er in om contact te krijgen met Pajitnov en werd zelfs bevriend met de Rus.
Op zijn beurt wist Belikov de Ru en te bevoordelen. Het probleem met de rechten rondom Tetris was de definitie van het woord computer, dat Stein had geïnterpreteerd als console. Om dit te voorkomen stelde Belikov een nieuw contract op door een clausule aan het originele contract toe te voegen. Hierin werd een computer gedefinieerd als een 'PC die bestaat uit een proce or, monitor, diskette station, toetsenbord en besturing ysteem.'
Vervolgens veranderde Belikov de boete die stond op te laat betalen in het contract, dat al getekend was door Stein. Zijn doel was om de aandacht van de Brit op deze boete te vestigen en Stein na onderhandeling het nieuwe contract te laten tekenen. Deze miste de toegevoegde clausule en hoewel hij de arcaderechten op Tetris had, gold dat niet voor die van de consoleversie. Ook had hij nog maar twee weken om het niet betaalde geld over te maken aan de Ru en.
Handheld
Wat overbleef voor Belikov was het verkopen van de handheldrechten op Tetris. In de periode vóór Gorbatsjov waren deze ongetwijfeld naar Maxwell gegaan, die veel meer invloed had op de regering van de Sovjet-Unie en bovendien meer geld ter beschikking.
Maar de tijden waren veranderd, wat zou cruciaal blijken voor Tetris. Rogers was de volgende die bij ELORG aankwam en hij had niet alleen bedenker Pajitnov overtuigd, maar toonde zich vooral een eerlijk zakenman. Rogers wist Belikov te overtuigen en kreeg niet alleen de rechten op een handheldversie, maar na het tekenen van het contract ook een optie op de consolerechten. Het was dezelfde optie die Maxwell had gekregen.
Consoleoorlog
Rond deze tijd was Atari volop bezig met de voorbereidingen voor de lancering van de consoleversie van Tetris. Het bedrijf had al ruim een half miljoen kopieën van de game gedrukt en investeerde flink in de promotie van de game. Buiten hun weten om nam Rogers echter contact op met Nintendo en bood hen de exclusieve consolerechten. Nintendo accepteerde het bod maar al te graag, want Atari was destijds een van de grootste concurrenten van het Japanse bedrijf, en bood hun volle ondersteuning.
Rogers wist echter dat er haast bij was. Robert Maxwell had doorgekregen dat zijn zoon de handheldrechten niet had weten te bemachtigen en nam contact op met zijn vrienden binnen het Kremlin om zijn zin door te drukken. Om vaart te maken besloot Rogers zowel Minoru Arakawa als Howard Lincoln, de twee hoogst geplaatste personen binnen de Amerikaanse tak van Nintendo, mee te nemen naar Moskou. Op 22 maart 1989 bood Nintendo de Ru en een half miljoen dollar aan voorschot en vijftig dollarcent per verkocht Tetris-exemplaar. De Ru en gingen hiermee akkoord.
Rogers en Pajitnov houden ook vandaag de dag nog contact
Rechtzaken
Op 31 maart stuurde Nintendo Atari een bevel om te stoppen met de productie van hun versie van Tetris. Tegelijk gebruikte Maxwell al zijn invloeden binnen de Britse- en Sovjet- overheden om het contract te breken dat Belikov en Nintendo hadden getekend. Hij dreigde via een telegram Belikov in problemen te brengen met de overheid. Zelfs Gorbatsjov bemoeide zich met de zaak, door Maxwell te beloven de rechten terug te krijgen van de Japanners. Het mocht niet baten, want Gorbatsjov’s eigen hervormingen stelde Belikov in het gelijk.
Op 13 april klaagde Atari Nintendo aan in een poging de consolerechten terug te krijgen. Onmiddellijk diende Nintendo een rechtzaak in tegen Atari. Ondanks het naderende juridische gevecht bracht Atari zijn versie van Tetris op 17 mei uit samen met een paginagrote advertentie in de USA Today. In juni 1989 begon de rechtszaak tu en de bedrijven. De zaak draaide voornamelijk om de definitie van het woord computer en Nintendo had Belikov opgeroepen als hun kroongetuige. Belikov had te maken met enorme druk vanuit de Sovjet-Unie, want als Nintendo verloor zou de staat miljoenen dollars schade oplopen.
Het zou echter nooit zo ver komen, want op 15 juni stelde de rechter Nintendo in het gelijk. Atari werd gedwongen om de game uit de schappen te halen en bleef achter met honderdduizend exemplaren die niet verkocht mochten worden.
Epiloog
Tetris was nu geheel in de handen van Nintendo, dat de game bundelde met de Gameboy. Bij de lancering in juli 1989 verkocht de Gameboy alleen al in de VS drie miljoen exemplaren. De NES-versie van de game zou uiteindelijk meer dan acht miljoen maal over de toonbank gaan. Atari op zijn beurt kon Maxwell amper de schuld geven, want die verdween in november 1991 onder verdachte omstandigheden van zijn jacht.
In Rusland werd echter alleen de overheid rijk van de verkopen. Bedenker Pajitnov had geen enkel recht op de door hem bedachte game, maar in 1991 wist Henk Rogers wel een verblijfsvergunning in de Verenigde Staten voor zijn Ru ische vriend te regelen. Na enkele mislukte jaren als onafhankelijk gameontwikkelaar vond Pajitnov in 1996 uiteindelijk een baan bij Microsoft, waarvoor hij onder andere de game Hexic ontwikkelde, die gratis geleverd werd bij de Xbox 360. In datzelfde jaar begon ook Pajitnov eindelijk geld te zien voor zijn uitvinding, want hij en Rogers kochten de rechten van de Ru ische overheid en richtten de Tetris Company op. Dit bedrijf maakt nog altijd versies van het immens populaire computerspelletje.