Waarom iedereen Wordfeud speelde is moeilijk te zeggen, maar het heeft vast te maken met de nieuwe sociale conventies in de huidige maatschappij. Smartphones en tablets zijn niet meer in opkomst, maar een onderdeel van het dagelijkse leven. De norm van socialiteit is veranderd en spelletjes conformeren zich prima aan die nieuwe norm. Casual games spelen met een medium dat bij voorbaat al iedereen verbindt, klinkt ook hartstikke logisch natuurlijk.
Een spelletje als Wordfeud is snel op te pakken en makkelijk te spelen, en zorgt voor een lichte vorm van competitie. Het oude Scrabble was al een enorm succes in menig kla ieke huiskamer en diezelfde mechaniek verliest zijn charme niet in een nieuw medium. Het is remediatie in zijn puurste vorm en als dat goed gebeurt, is elk kla iek succes ook bij een nieuw medium een succes. Het kla ieke succes is tegelijkertijd ook de zwakte van deze vorm van social games. Men wordt geconfronteerd met nostalgie en een tijdloos leuk concept, maar wordt er niet volledig ingezogen. Wordfeud is een leuke ‘heruitgave’ van Scrabble, maar presenteert geen complete gamevorm. Daarvoor mist het uitdaging, ontwikkeling en herspeelbaarheid. En dat is helaas bij elk sociaal spelletje tot nog toe het geval.
De teloorgang van de hype
Waarom bijna iedereen stopte met Wordfeud spelen, is wel makkelijk te zeggen. De spelmechanieken zijn namelijk beperkt. Onderlinge scores worden niet bijgehouden, er zijn geen nieuwe uitdagingen en overwinningen zijn oppervlakkig. Ikzelf speelde Wordfeud ten tijde van de rage met 18 verschillende vrienden en gemiddeld werden er ongeveer 10 potjes over een tijdspanne van 2 weken afgewerkt. Daarna bleek de lol eraf. Het is niet meer leuk om letters te verzamelen om ‘penis’ en ‘poep’ te schrijven en een overwinning met 500 punten verschil had nooit de impact die je wilde dat het had. Er werd namelijk gewoon simpelweg weer een nieuw potje opgestart.
En wanneer de tijd komt dat de hype voorbij is, valt het spel volledig dood te verklaren. Als ik nu Wordfeud opstart, worden er welgeteld 0 uitnodigingen geaccepteerd en als er met een willekeurige tegenstander gespeeld wordt, duurt het 6 uur voordat een onmogelijk woord wordt geplaatst. De verdenking van een cheat app is daarbij snel gemaakt, aangezien in de App Store diezelfde app naast Wordfeud staat gepositioneerd. Het spel is aldus een online spookstad en dat heeft het te danken aan dezelfde sociale conventies die het spel groot hebben gemaakt. Als iets niet meer intere ant is, stopt iedereen ermee. Dergelijke sociale games mi en dan helaas de kneuterigheid van bordspelletjes om het op een dode zondag even weer op te pakken.
Sociaal zijn is leuk
Toch blijf ik de spelletjes spelen en krijgen dergelijke sociale games steeds meer betekenis en sociale diepte. Songpop en Draw Something zijn bijvoorbeeld games die mensen op persoonlijk vlak met elkaar verbindt, hoe simpel het thema ook is. Draw Something is bijvoorbeeld een spel dat afhankelijk is van gezamenlijk plezier en onopvallend veel vraagt van je persoonlijke kennis over je medespeler. Mijn vriendin houdt bijvoorbeeld niet van games en sciencefiction en daarom moet ik meer hints geven om duidelijk te maken dat ik Darth Vader teken. Het spel confronteert mensen in een korte tijd met elkaars algemene kennis en is daarmee een veel persoonlijkere en socialere game dan bijvoorbeeld Wordfeud.
Maar ook Songpop is ideaal voor persoonlijke reflecties en om in contact te komen met mensen die je nooit spreekt, maar wel in je Facebook vriendenlijst hebt staan. Muziek heeft namelijk een universele aantrekkingskracht en is een ideale omstandigheid om even je persoonlijke smaak te presenteren of de ander ermee te confronteren. Soms is het namelijk leuk om te vertellen dat je liever naar Kanye West luistert dan naar Muse en is het grappig om erachter te komen dat die stoere hiphopvriend van je alle nummers van Taylor Swift en Katy Perry kent.
Dit zijn natuurlijk geen sociale revoluties of briljante gamevormen, maar binnen de hedendaagse Facebook-maatschappij past het perfect. Kleine voorheen onbelangrijke dingen als het kunnen tekenen van een vampier of weten welk nummer van Drake of Lil’ Wayne is, hebben een platform gekregen om voor even belangrijk te zijn en door iedereen erkend te worden.
Deze spelletjes stimuleren om de nieuwe sociale conventies op een leuke manier toe te pa en en tegelijkertijd een veredelde competitie te hebben. Het is een klein sociaal lichtpunt in een verder grotendeels geïndividualiseerde samenleving. Met iets meer oog op pure gamezaken als online leaderboards, meer gevarieerde uitdagingen en beloningen, krijgen dit soort games meer en meer bestaansrecht.