Net als vele anderen, werd ik bij Skyrim aangetrokken door de vrijheid en het persoonlijke avontuur dat de wereld te bieden had. Dat je over bergen kon lopen, gebieden kon ontdekken en je je eigen reis kon regi eren. In eerste instantie werd ik dan ook niet teleurgesteld. Het was heerlijk om over grote stukken grond te lopen en je niet druk te maken over verplichtingen. De wereld werd weliswaar aangevallen door draken, maar daar heb ik me de eerste paar uur niet mee bezig gehouden. Ik wilde grotten in duiken, dieren doodmaken en bloemetjes plukken. Een echte avonturier heeft echter ook een doel en die kon je jezelf gelukkig in Skyrim genoeg toe-eigenen. En daar begint de ellende.
Alle frustratie opnieuw
Hetgeen ik me herinner van mijn ervaring van Skyrim is alleen die tijd voordat ik aan quests begon. Dat was zonder twijfel een fantastische tijd. Wat ik daarna heb meegemaakt is me alweer grotendeels ontschoten en dus stap ik in een savegame met onvoltooide mi ies waar ik totaal geen context of voorgeschiedenis van heb. Ik heb echter vertrouwen dat mijn geheugen wel weer in orde komt en dus loop ik vol pa ie in Riverwood rond, op zoek naar een mi ie. Aldaar zie ik een aantal Companions droevig op de grond zitten. Ik praat met ze, maar van een quest is geen sprake. De online wiki van Skyrim en een aantal forums vertellen me dat ik hier te maken heb met een bug of glitch, omdat ik blijkbaar een grot heb bezocht waar ik niet in mocht. Er wordt aangeraden de tijd in de game een maand vooruit te spoelen, dus dat doe ik braaf. Er gebeurt daarna echter nog steeds niks. Ik besluit de hele situatie mijn rug toe te keren en snel te reizen naar een plek hier ver vandaan.
Ik kies voor een mi ie van de Stormcloaks. Een generaal vertelt me dat ik naar een niemandsdal moet gaan, om daar wat Imperials te doden. Dat doe ik natuurlijk zonder aarzelen en binnen een aantal minuten steekt mijn zilveren zwaard in het lichaam van een strijdlustige soldaat. De volgende frustratie is me plots weer helder; de verschrikkelijk houterige animaties. De mannetjes bewegen alsof ze van lego zijn en het episch bedoelde zwaardgevecht ziet eruit als een danstheater met houten poppen. En grafisch en technisch word ik tijdens mijn speelse ie met nog meer slordigheden geconfronteerd. Stotterende framerates, pop-ups en glijdende personages doen flink hun best mijn poging tot avontuur te verpesten.
Gelukkig ben ik de beroerdste niet en zet ik een mooie ervaring nog altijd boven een mooi beeld. Ook op dat gebied stelt Skyrim me echter teleur. Geen enkel verhaal weet me te pakken en dat komt vooral door de eendimensionale inwi elbare personages, de matige dialogen en het simpelweg ontbreken van een leuke plot. Ook mis ik de band met mijn personage zoals ik wel had in RPG’s zoals Ma Effect en Deus Ex. Voor een episch eigenhandig geregi eerd heldenverhaal ontbreken de puzzelstukken en ben je puur afhankelijk van zelfstandige ontdekking.
Toch niet zo avontuurlijk
Voor velen is die mogelijkheid tot ontdekking blijkbaar genoeg en ik zie weldegelijk in dat Skyrim daarin veel biedt. Er zijn voldoende verborgen schatten, intere ante dungeons en magische items te vinden voor de doorgewinterde avonturier en ik ben mi chien wel een beetje jaloers op diegene die 400 uur plezier hebben gehad aan die diepgaande zoektochten. Alhoewel ik veel plezier heb gehad met de oppervlakkige rondwandelingen, ontbreekt bij mij de daadwerkelijke bevrediging voor zelfstandige zoektochten. Ik kan op zoek gaan naar het meest exclusieve wapen wat er bestaat, maar ik zal er weinig plezier in hebben als dat wapen geen nut heeft in een boeiend verhaal.
Ik speel Skyrim aldus niet op de manier waarop miljoenen mensen er wel van genieten en het frustreert me dat ik niet kan genieten van de game op de manier zoals ik hem wil spelen. Ik wilde mijn eigen heldendaden bepalen en zo uiteindelijk een episch avontuur beleven, maar de game biedt daarvoor niet de verhalende kwaliteit. En ook op andere gebieden, zoals techniek, gameplay en beeld is Skyrim voor mij persoonlijk een bron van frustratie. Even besprong mij nog de gedachte om helemaal opnieuw te beginnen en de game op een totaal andere manier te spelen, maar daar heb ik eerlijk gezegd helemaal geen zin in. Mi chien ben ik gewoon niet avontuurlijk genoeg.