Want Hal – scriptschrijver bij onder andere Close Encounters of the Third Kind – en Noah, designer van The Last Crusade (de game) en The Dig, putten liever uit de echte wereld. Daarvoor zochten ze een middagje in de archieven van Skywalker Ranch, de werkplek van George Lucas. In deze tijd spraken de gamedesigners ook geregeld met Spielberg en Lucas, wat aangeeft hoe laagdrempelig de film- en gameafdeling bij Lucasfilm waren. Uiteindelijk vonden Barwood en Falstein een koffietafelboek over onopgeloste mysteries, met referenties naar Atlantis-onderzoek door Plato. Het idee voor Fate of Atlantis was geboren.
Gesitueerd in 1939, net voor de Tweede Wereldoorlog, begint The Fate of Atlantis op Barnett College. Indiana ontvangt van een mysterieuze bezoeker een kogeltje van een uniek materiaal, dat precies in een beeldje uit de universiteitscollectie past. Het spel begint met de zoektocht naar het beeld, waarbij de speler een cursor, maar (nog) geen interface ziet. Zodoende heb je het gevoel de beginscène van een film te sturen, wat cinematografisch erg goed werkt. Na de vondst van het beeldje blijkt het materiaal een enorme kracht te hebben, wat de aandacht van de Nazi’s trekt. Indy moet op zoek naar de brandstofkogeltjes én uitvogelen waar ze vandaan komen.
Wat volgt is een wilde reis naar Atlantis, met de aantekeningen van Plato als leidraad. Het mooie aan de avonturen van Indiana Jones is de eeuwige noodzaak bij Indy om de hele wereld over te reizen voor de juiste aanwijzingen. Daarvoor mag de archeoloog onder andere naar New York, de Azoren, Monte Carlo, Algiers en Kreta.
Mysterie, romantiek en actie
Vroeg in de game kies je uit drie speelbare paden, uniek voor een adventuregame uit deze tijd. De ontmoeting met Sophia Habgood nodigt uit om samen te puzzelen, wat veelal resulteert in Sophia die andere personages afleidt, terwijl Indy een object pakt of ergens een knop bedient. De reis met Sophia levert humoristische dialogen op, waarbij je constant gniffelt bij de melige dynamiek tu en de twee. Hier valt op hoe goed de animaties van Sophia en Indy zijn, met een heldere reden: Lucasarts gebruikte volop rotoscoping bij de productie.
Maar je kunt Sophia ook in haar geheel overslaan en in je eentje puzzelen. Dit is veruit het moeilijkste pad, want er zijn minder dialoogpuzzels die objecten opleveren (zoals het boek van Plato). Bovendien is dit een redelijk eenzame beleving, maar mi chien voelt het zo, als je eerder met Sophia samen reisde. Het derde pad is in alle opzichten eenvoudiger: ‘go into action by myself’ is zonder afleiding reizen, met je vuisten als grootste probleemoplo ers. Er zijn minder puzzels en vaak is een grove opmerking genoeg om een gevecht te starten en obstakels uit de weg te helpen. De drie paden verdelen op logische wijze de karaktertrekken van Indiana Jones: rokkenjager, wetenschapper en tactloze hufter. Het werkt overtuigend en is helemaal in de geest van de films.
Echt exotische locaties
Wat verder opvalt, is de manier waarop echte locaties zijn gebruikt in het spel. Het panorama op de Azoren is een bekend plaatje en ook IJsland ziet er overtuigend koud uit. Alle locaties in The Fate of Atlantis zijn mooi uitgewerkt en staan bol van leven: van de straten in New York en Monte Carlo, tot de weelderige jungle van Tikal.
Bij de locaties valt ook op hoe de omgeving wordt gebruikt in de puzzels, bijvoorbeeld in Algiers, waar je in een drukte van jewelste een personage met een rode Fez volgt. Of de hectische straten van Monte Carlo, waar je in de menigte zoekt naar een handelaar in Atlantische artefacten.
Filmisch goed
Door de manier waarop drukke locaties worden verwerkt in de puzzels, voelt The Fate of Atlantis altijd als een filmische beleving. De verschillende paden zijn divers genoeg om het spel verschillende keren te spelen, wat het een enorme hit maakte in 1992. Al snel kwam er een versie uit op cd-rom, maar spijtig genoeg was het daarna afgelopen met de avonturengames van Indiana Jones. Er volgden nog een aantal redelijk vermakelijke actiegames (met name Indiana Jones and the Emperor’s Tomb), de sfeer uit de films zat er echter niet voor de volle honderd procent in.
Uiteindelijk is het verhaal van Hal Barwood en Noah Falstein intere anter dan het vergezochte (en daarom afgekeurde) script van Chris Columbus. En na het zien van Indiana Jones and the Kingdom of the Chrystal Skull (2008) mogen de spelers van deze game zich gelukkig prijzen: Indiana Jones and the Fate of Atlantis was de laatste échte Indiana Jones-ervaring.
Tip: als je de game wilt kopen raden wij de versie van Gog.com aan, want versies op Steam blijken bij veel games niet goed te zijn ingesteld. Wij speelden opnieuw de versie die draait op de ScummVM-emulator. Deze werkt prima op moderne pc’s.