Laten we de dode mus in de kamer maar gelijk uit de weg ruimen; Polymorphous Perversity wordt nooit geil. Daar is het ondanks zijn gepixelde graphics te expliciet voor. Wie de game met de broek op de enkels opstart, wordt gelijk een spiegel voorgehouden. Het spel begint letterlijk met een man die zich voor zijn computer zit af te trekken, inclusief fapgeluiden. Dat vermoed je althans, je ziet alleen zijn rug en het geluid zou ook een andere herkomst kunnen hebben. Deze scène blijkt uiteindelijk nog de meest subtiele te zijn van heel Polymorphous Perversity.
Wat is uw naam, jongeheer?
Na dit filmpje begint je trektocht door de spelwereld. Excuses, niet voordat je het hoofdpersonage en vanzelfsprekend zijn lul, een naam hebt gegeven. Net als in een typische RPG ga je in level omhoog door ervaringspunten op te doen en leer je gaandeweg nieuwe vaardigheden bij. Tot dusver nog weinig aan de hand. Vervang echter ‘Attack’ door ‘Fuck’, ‘Potion’ door ‘Lube’ en ‘Poisoned’ door ‘Gonnorhea’ en er is absoluut niets traditioneels meer aan Polymorphous Perversity. Het is nog altijd duidelijk voor wie ooit een RPG gespeeld heeft, maar wordt daardoor iedere minuut juist steeds lastiger te behappen.
De game is niet moeilijk, maar doet wel een beroep op de eigenschappen die je als RPG-speler geleerd moet hebben. De clichématige random encounters in RPG’s zijn enerzijds een blokkade om je voortgang te vertragen en anderzijds ook precies wat je nodig hebt om verder te komen. Wie veel RPG’s speelt, ontwikkelt daarom een zekere routine om zo efficiënt mogelijk met deze confrontaties om te gaan. Wederom, in een fantasiesetting is dat inmiddels een gegeven. Gaat het ineens over seks en zijn de ‘vijanden’ ‘vrouwen’ die je moet ‘doodneuken’, dan krijgt dit zogeheten grinden ineens een dubbele, behoorlijk smerige lading.
Aanvankelijk is het nog grappig; je basisbeweging heet Fuck en om je tegenstanders te kunnen blijven neuken, zul je af en toe bij moeten slapen. En als je zelf geen energie meer hebt voor een penetrerende aanval, zet je gewoon een dildo in. Op zichzelf al hilarisch natuurlijk, maar helemaal in een spel dat verder zoveel lijkt op wat je normaal verwacht te zien in een RPG.
Sexplosie
Hoe infantiel je humor ook is, er komt een moment dat het gegiebel omslaat in weerzin. Is het niet wanneer je een tran eksueel van achter moet nemen (you cannot fuck a man in the front, aldus de game als je dit toch probeert), dan wel op het punt dat je als een bezetene op de Rest-knop aan het rammen bent, in de hoop dat je nog net wat kunt bijkomen voordat je sekspartner zich aan jou vergrijpt. Want wie te moe is om nog te neuken, die blijft onbevredigd achter. Geen blauwe ballen maar wel een lul die steeds langer wordt. Tot ie uit pure frustratie explodeert.
Die constante drang om seks te hebben, is het glijmiddel dat gameplay en verhaal samen laat komen. Je personage is in een wereld beland waar zo luchtig over seks gedaan wordt dat iedereen het met elkaar doet. Het gaat puur om het botvieren van lustgevoelens; wie monogamie zoekt, kan zich zelfs niet zonder risico aan een palmboom binden. Grote kans dat er al een gat in is geboord door iemand die even geen vrouw kon vinden. De enige momenten wanneer er niet geneukt wordt, is tijdens de korte dialogen die hier alsnog toe leiden. Veel anders dan meegaan in de obse ieve fascinatie kun je daarom niet. Er is geen alternatieve manier om verder in het spel te komen, waardoor zelfs de meest hopeloze romanticus na een paar random encounters seks als pure noodzaak gaat zien.
Polymorphous Perversity verveelt als gevolg vrij snel. Mi chien is dat wel de les die de maker voor ogen had, dat het streven naar seks van de daad zelf zoiets mechanisch maakt dat het zelfs in de mal van een simpele role-playing game gegoten kan worden. Het is verbazend hoe je snel de game met al zijn ranzigheid toch weer als een standaard RPG benadert, maar ook hoe dat later weer omslaat, wanneer blijkt dat er geen bevrediging is buiten de bevrediging zelf. Wat het ook duidelijk wil maken, en hoe naar het soms ook is, Polymorphous Perversity is zonder prijskaartje zeker een poging waard. Hoe vaak is seks nu gratis?