Ontwikkeld door het inmiddels opgedoekte Bullfrog, laat Dungeon Keeper spelers eens een andere kant van het morele spectrum zien en hen een leger aan addergebroed aanvoeren, diep onder de grond. Door kerkers uit te graven en verschillende kamers in te richten, zijn verschillende soorten wezens aan te trekken en te trainen in de strijd tegen het kwa...goede.

Hierbij is het immer zaak om op te passen dat de geldvoorraad niet te snel slinkt, dat de kerker overal op tijd versterkt wordt en dat wezens geen mot met elkaar krijgen. Gedurende het spel wordt het takenpakket verder uitgebreid en voordat je het goed en wel door hebt, ben je bezig met de meest duivelse dilemma’s. Toch maar die enorm sterke vampier met een vorstelijk salaris de deur wijzen, of hem aanhouden en zien hoe hij mokkend in zijn grafkist je vervloekt? Het is maar goed dat je hierbij niet wordt geremd door een geweten.

Dit soort beslissingen eenmaal op orde, is het tijd om de strijd aan te gaan met de plaatselijke helden of wellicht andere keepers. Hierbij is het zaak om uit te zoeken welke wezens voordelen bieden in de strijd en welke nietsnutten zijn. Ook handig zijn de verschillende spreuken die je een handje kunnen helpen. Denk hierbij aan de mogelijkheid om de eigen wezens te genezen, rotsblokken naar beneden te laten donderden of de tegenstanders in kuikens te laten veranderen. Reken er maar op dat met de verschillende duistere wezens en magische spreuken, het al snel hectisch wordt.

Sadisme

Ondertussen is het meer dan twaalf jaar geleden sinds het originele Dungeon Keeper verscheen, maar nog steeds is deze titel ongeëvenaard op zijn eigen manieren. De gitzwarte humor is van zo’n hoog niveau dat de grappen zelfs in het Nederlands nog grappig en krachtig blijven – laten we eerlijk zijn: Nederlands is niet de grappigste, scherpste taal. Een relaas over het hopeloze plaatsje Putten blijft prachtig.

Al even prettig zijn die sadistische momenten waar de game je toe aanzet. Zo mep je met duivelshand slaven zodat ze sneller werken, maar al vaak sla je hier letterlijk in door. Een kleine imp doodmeppen omdat het kan, overkomt je elke speelsessie wel. Hetzelfde geldt voor het kapot meppen van wat kuikens, die normaal als voer voor je wezens dienst doen. Ook leuk: een gigantische stenen bal aan het rollen brengen en zo je eigen slaven verpletteren. En dan vooral even boosaardig meelachen. Mwhuhahaha.

Een tweede deel en meer

Niet lang na het eerste fenomenale deel, verscheen een deel twee. Nieuwe engine, nieuwe kamers, nieuwe mogelijkheden, maar het diepduistere gevoel was toch al iets minder. Misschien doordat het allemaal een wat komischer uiterlijk kreeg, misschien omdat we ondertussen zo gewend waren aan alle sadistische praktijken dat Dungeon Keeper 2 wat tam overkwam. Hoe het ook zij, het tweede deel is ons minder bijgebleven...los van dat ene moment.

Het moment dat je de game uitspeelde en in het hoofdmenu plots een teaser kon terugvinden voor een nieuw deel. Dungeon Keeper 3. Horny, het gehoornde wezen uit Dungeon Keeper, zien we het witte licht van de bovenwereld in stappen met een kwaadaardige grijns op zijn gezicht. Die konden wij destijds ook moeilijk onderdrukken toen we het voor het eerst zagen – maar het mag vooralsnog niet zo zijn. Tenminste...

Dat is als je Dungeon Keeper Online niet meerekent, een Chinese mmo waarin het idee van het uitgraven van een kerker wel ergens in zit verstopt, gemixt met de typische elementen van zo’n beetje elke mmo. Het is haast ironisch hoe zielloos de beelden overkomen. Het schijnt dat het spel ooit de overstap maakt naar het Westen, maar wat ons betreft wordt het goed diep ergens begraven – ook weer voor de ironie. We blijven hopen dat EA de rechten ondertussen lekker actief blijft houden en dat er bij iemand een lichtje gaat branden. We willen wel weer eens heel erg slecht zijn.