PoxNora is inderdaad een strategiespel. Tot zover klopt de belofte. Spelers (en eventuele computertegenstanders) plaatsen beurtelings eenheden op het speelveld. Iedere eenheid is volgens het alom bekende 'schaar, papier, steen'-principe sterk tegen sommige types en zwak tegenover andere. Het speelveld is een landkaart dat in een rooster is verdeeld, en eenheden kunnen, afhankelijk van hun eigenschappen, bepaalde afstanden per beurt overbruggen en speciale aanvallen uitvoeren. Daarnaast zijn er speciale spreuken die bijvoorbeeld eenheden genezen of schade van een bepaalde soort (vuur, ijs, dat soort dingen) aanrichten.
Duister geheim
Het spel doet in eerste instantie denken aan kla iekers zoals Fire Emblem. Wie verder kijkt ziet een wat duisterder principe schuilgaan achter PoxNora. Namelijk dat van bordspellen als Warhammer, waar spelers miniatuurtjes verzamelen en zo legers samenstellen. Het geval wil dat PoxNora gratis speelbaar is, maar dat je nieuwe eenheden met echt geld aanschaft. Dat betekent dus dat je per definitie minder mogelijkheden hebt in de strijd tenzij je de portemonnee trekt.
Nu hebben we daar geen principiële bezwaren tegen. Het betaalmodel 'Free to Play' is nu eenmaal niet gratis. Of je nu abonnementsgeld betaalt of microtransacties verricht, het is ons om het even. Wij verwachten van geen enkel bedrijf dat ze hun producten helemaal voor noppes weggeven. Wat we echter wel verwachten, is plezier.
Schaakmat
Om maar met onze grootste teleurstelling te beginnen: PoxNora is geen MMO. Nu weten we dat deze naam redelijk ver op te rekken is. Niet iedere MMO hoeft er uit te zien als World of Warcraft. Maar als PoxNora een MMO is dan is online schaken dat ook. Voor zover wij weten zijn gevechten tu en meer dan twee spelers niet mogelijk. Wel zijn er uitgebreide ranglijsten en toernooien.
Spelen tegen menselijke tegenstanders heeft wel degelijk zijn goede kanten. Wie de tutorials doorlopen heeft merkt dat het spel ondanks zijn complexiteit goed speelbaar is. Een match duurt tu en de twintig en veertig minuten, afhankelijk van de grootte van de kaart. Het aanvoeren van eenheden en het strategisch gebruik van de spreuken werkt goed, en kent door het grote aantal verschillende poppetjes veel dynamiek. Het voelt echter allemaal nogal standaard aan en heeft geen eigen persoonlijkheid. Wie fan is van bijvoorbeeld Tactics Ogre en aanverwanten, heeft het allemaal al eens eerder (en beter) gespeeld.
Daarnaast heeft de game een reeks 'mi ies' voor solospelers, al vragen we ons af wie daar op zit te wachten. De computertegenstander speelt met het tactisch inzicht van een broodje kroket, en hoewel de solomi ies nuttig zijn om de verschillende eenheden te leren kennen, is er verder geen reden om hier uren mee door te brengen.
Lelijk
Onze laatste teleurstelling betreft de vormgeving. Grafisch was dit spel bij verschijning in 2006 al achterhaald. Ja, op screenshots ziet het er op een retroachtige manier allemaal nog wel leuk uit, maar de Java-engine weigert ons in full screen te laten spelen en er zijn nauwelijks animaties, waardoor alles nog houteriger aanvoelt.
Is er dan helemaal geen reden om het spel te spelen? Tja, we weten dat er mensen zijn die dol zijn op ingewikkelde veldslagen met zelf beschilderde miniatuurtjes. PoxNora weet dit spelprincipe (minus het schilderen van je eigen miniaturen) prima te simuleren, inclusief de noodzaak om met echt geld je verzameling compleet te maken. Ben je naar die ervaring op zoek, dan zou je hier mi chien plezier uit kunnen halen. Of nog beter, je zou de (echt kostenloze) game Battle for Wesnoth kunnen downloaden, met een minstens zo diep turn based-strategie systeem dat ook tegen anderen speelbaar is, en heel wat meer voldoening geeft.