Deze maand is het precies zeven jaar geleden dat Guild Wars verscheen. De studio die het spel produceerde, ArenaNet, bestond op dat moment uit een aantal ex-Blizzard werknemers waarvan er een aantal ook aan World of Warcraft hadden gewerkt. ArenaNet wilde het echter anders doen. Maar geprikkeld door de geweldige ervaringen met de vroege versie van het vervolg, besloten we de afgelopen weken de kla ieke Guild Wars op te starten. Om als 'noob' te bekijken of het spel vandaag dag nog de moeite waard is om te spelen.
We starten Guild Wars op en kunnen meteen genieten van een van de unieke voordelen van het spelen van een zeven jaar oude game: alle grafische instellingen kunnen meteen op de allerhoogste stand, zonder dat de framerate onder de 60 valt. Het spel ziet er daardoor zelfs vandaag de dag nog heel behoorlijk uit, met een mooie tekenstijl en flitsende effecten. Ook de animaties zijn prima.
Twee spellen
Maar laten we niet te hard van stapel lopen. Guild Wars is namelijk twee spellen in één: Player versus Environment en Player versus Player. PvE is het traditionele questwerk. Je gaat op avontuur (al dan niet met andere spelers) om monsters te doden, kerkers te doorlopen en het verhaal te ontdekken. PvP bestaat enkel uit gevechten tegen andere spelers, die zich afspelen in speciale arena’s. Het unieke aan Guild Wars is dat je voor beide speltypen aparte personages kunt maken. Wie de quests wil doen start op level 1 en gaat op avontuur om zo ervaring, buit en goud te verdienen (PvP blijft dan óók beschikbaar). Een PvP-speler kan meteen op het maximale level (20) starten.
Level 20 lijkt mi chien een nogal laag getal als we dat vergelijken met spellen als Lord of the Rings Online (level 75), World of Warcraft (85) en Star Wars the Old Republic (50). Maar dat is slechts schijn. Het maximale level in Guild Wars heeft lang niet zo veel invloed op je personage als je zou denken.
Sick skills, man!
Tijdens onze eerste quests leren we, beginners als we zijn, immers al snel waar het in Guild Wars werkelijk om gaat: vaardigheden. In plaats van dat je bij een trainer bij ieder level een paar nieuwe 'spreuken' ontsluit, verdien je deze als beloning voor het voltooien van quests. Je kunt steeds een beperkte set van vaardigheden ‘actief’ maken, maar je kunt deze set in iedere stad naar smaak aanpa en. Dit is zelfs vandaag de dag nog een revolutionaire benadering, want het zorgt ervoor dat spelers enorm veel vrijheid hebben in hoe ze het spel willen spelen. Iedere kla e kan een hele reeks vaardigheden ontdekken, en als klap op de vuurpijl kun je al heel snel een secundaire kla e kiezen.
De flexibiliteit die dit met zich meebrengt is fenomenaal: wil je zware pantsers dragen en toch spreuken gebruiken? Magie combineren met het vermogen om skeletten voor je te laten vechten en vijanden ziektes te geven? Geen probleem! Dit, gecombineerd met de goed ontworpen quests, maakt van de PvE in Guild Wars ook nu nog een ervaring die RPG- en MMO-fans niet mogen mi en. Als we heel eerlijk zijn, bekruipt ons tijdens onze speelse ies vooral een gevoel van spijt: waarom zijn we hier niet eerder mee begonnen?
Solo
Hierbij merken we op dat we eigenlijk alleen maar solo spelen. De kenners weten namelijk al dat Guild Wars, in tegenstelling tot de meeste genregenoten, geen gedeelde open wereld heeft. Alleen in de steden kom je andere spelers tegen. Wil je met anderen op avontuur, dan moet je daar eerst een groepje vormen voor je het landschap en de kerkers ingaat. Wellicht dat mensen in de beginjaren van het spel veel samen op avontuur gingen [dat is inderdaad het geval, red.], maar in de huidige staat is het zeker in de gebieden voor beginners onmogelijk om groepsgenoten te vinden. Voor avonturen waar groepen vereist zijn, huren wij computergestuurde hulpjes ('henchmen') in, en hierdoor is Guild Wars voor ons vooral een singleplayer-RPG. Dat wil overigens niet zeggen dat je de rest van je Guild Wars-carrière alleen speelt. ArenaNet heeft de afgelopen jaren een aantal uitbreidingen op de markt gebracht, gevolgd door een reeks contentupdates. Vooral die updates met alle nieuwe quests worden nog veel gespeeld.
Waarom?
In het PvP-gedeelte van het spel zijn sowieso andere spelers te vinden. Voldoende zelfs om zonder enig probleem in een team te stappen en ten strijde te trekken. Helaas komt hier Guild Wars' grootste probleem boven water: de community. Vergeleken met de PvP-spelers in Guild Wars is de Dungeon Finder in World of Warcraft een liefdesnestje voor hippies. Daar konden we in ieder geval nog met enige moeite achterhalen waarom we werden uitgescholden. In Guild Wars werden we binnen enkele seconden na het starten van een match al voor 'idiot' (en erger) uitgemaakt, nog voor we iets hadden gedaan.
Ook verweten 'medespelers' ons dat we niet wilden meedoen met val pelen. Er blijkt namelijk een ongeschreven afspraak te bestaan tu en een aantal van de nog overgebleven Guild Wars-spelers om, zodra je in het 'rode team' zit, meteen '/resign' te typen. Hiermee geeft jouw team zich over en krijgt 'blauw' alle punten. Aangezien je steeds willekeurig in het blauwe of rode team belandt, krijg je dus ongeveer de helft van de tijd punten waarmee je wapens kunt kopen. Een volkomen achterlijk en spelvernietigend systeem, waarbij een aantal spelers dus blijkbaar liever de hele dag '/resign' typt dan het spel te spelen zoals het is ontworpen. ArenaNet verbiedt deze tactiek overigens, maar het komt nog veelvuldig voor.
Goed spel, jammer van de spelers
We vinden het jammer om te zien dat de spelersgemeenschap van Guild Wars blijkbaar zo is gedegenereerd. De botte onvriendelijkheid die wij vrijwel onmiddellijk tegenkwamen zorgt ervoor dat wij het PvP-gedeelte maar moeilijk kunnen aanbevelen. Dat is doodzonde, want ook hier biedt het geweldige skill-systeem de mogelijkheid om het spel helemaal op jouw manier te spelen. Maar dan moeten andere spelers wel meedoen.
Sommigen zullen nu tegenwerpen dat het spel inmiddels zo oud is dat die vaste hardcore fans de dienst uitmaken en dat beginners zich maar moeten aanpa en. Tegen die mensen zeggen we: onzin. Dit heeft niets te maken met de ouderdom van het spel. We weigeren ook te accepteren dat een online spel een soort 'overleving van de onbeleefdste' is. Wie beginners uitscheldt in een spelletje heeft simpelweg een persoonlijkheidsprobleem waar wellicht eens een dokter naar moet kijken. Het kost niets om vriendelijk en behulpzaam te zijn.
Dan resteert de vraag of het in 2012, het jaar van Guild Wars 2, nog de moeite loont om dit oude beestje aan te schaffen en te spelen. Als je op zoek bent naar een diepe en originele singleplayer-RPG met MMO-elementen, dan is het antwoord volmondig 'ja'. Speel jij echter MMO's vanwege de andere mensen, dan is Guild Wars een spel om te vermijden, tenzij je een hele dikke huid hebt of graag en vaak van volslagen vreemden wilt horen wat er allemaal mis is met jou en je familie. Wij duiken hoe dan ook weer in de heerlijke ‘singleplayer’ en hopen dat we bij de nieuwere quests aardige metgezellen treffen.