Nauwelijks bijgekomen van virtual reality, staat het volgende technologische wonder voor de deur. In tegenstelling tot de vr-brillen van Oculus of HTC, die je meenemen naar een andere wereld, vult de Hololens je directe omgeving met digitale objecten, gezien door een transparante display die als een soort zonnebril voor je ogen hangt. De magie die zich voor je ogen afspeelt komt voort uit een doorontwikkeling van de Kinect. Vier sensoren die de ruimte aftasten en in kaart brengen, een diepte metende camera en sensoren die de positie en oriëntatie van de bril in de gaten houden. Een speciaal voor de Hololens gemaakte proce or haakt vervolgens alle data aan elkaar.
Is die Kinect toch nog ergens goed voor
De Holographic Proce ing Unit, aangevuld met een Intel Atom-proce or, 2 GB werkgeheugen en 64 GB aan schijfruimte pa en allemaal in de buitenste ring van het apparaat, zodat je geen last hebt van een lange kabel die naar de pc loopt. Op diezelfde ring vinden we ook aan weerszijden twee kleine speakers, evenals het glas met de holografische schermen. De binnenste ring is het gedeelte dat op je hoofd rust en de twee ringen kun je ten opzichte van elkaar kantelen voor de beste pasvorm.
Het geheel weegt ruim een halve kilo, maar ons uur met de Hololens was nauwelijks vermoeiend, omdat het gewicht netjes over de hele schedel wordt verdeeld. Het bijbehorende neu teuntje overtuigt minder; het ding schiet vaak los en voelt niet comfortabel op de neus. Geen ramp, want ook zonder steun blijft het scherm stabiel voor de ogen hangen. Omdat je dwars door het scherm heen kijkt, hoef je je bovendien geen zorgen te maken dat je in volle vaart tegen een muur aanloopt. Integendeel, door de manier waarop de Hololens gebruiktmaakt van de ruimte, ben je er juist hyperbewust van.
De Hololens verandert je omgeving in een soort interactief prikbord. Door je vuist te openen met de palm naar boven gericht – denk aan een bloemknop bij zonsopgang – open je het startmenu van Windows 10. De aanwijzer volgt de oriëntatie van je hoofd en klikken doe je door je wijsvinger omhoog te steken en deze kort naar voren te buigen. De dieptecamera registreert deze handbewegingen nagenoeg foutloos, mits we in het zicht van de camera gebaren. Zodra je de gewenste applicatie hebt gevonden, kun je deze vastklikken op een muur. Naast de besturing met gebaren werken ook de stemcommando’s prima. Na het uitspreken van een (Engels) bevel, moet de Hololens een seconde nadenken, maar het weet ons geprevel negen van de tien keer te ontcijferen.
Personal Space Invaders
Een website lezen of Netflix kijken gaat goed genoeg, maar hoe zit het met de games? Microsoft lijkt zich met de Hololens vooral op de zakelijke markt te richten – en de prijs van 3000 dollar voor de ontwikkelaarskit zal zelfs de hardcore gamer afschrikken – maar dat betekent niet dat de technologiegigant geen gamestudio’s aan het werk heeft gezet om de mogelijkheden van augmented reality te verkennen.
Allereerst is er RoboRaid. De aarde wordt aangevallen en jij alleen kunt de kwaadaardige robots stoppen. Voor je het weet ontstaat er een barst in de muur en vliegt een zwerm van metaal en lasers de kamer binnen. Met een eenvoudige klik schiet je de robots van het lijf, maar het mooiste is als je mist. Je minder goed gemikte schoten slaan virtuele gaten in de muur en leggen leidingen en draden bloot. We moeten de verleiding weerstaan om te proberen ons hoofd in de muur te steken, terwijl we half dansend ballen plasma ontwijken.
Fragments valt het best te omschrijven als een futuristische Crime Scene Investigation en toont hoe de Hololens de spelervaring aanpast aan je omgeving. In Fragment moet je de laatste herinnering van een slachtoffer doorspitten, op zoek naar aanwijzingen over de dader. Het knappe aan de game is hoe de plaats delict zich vormt naar de fysieke ruimte. Een virtuele radio kan naast een stapel echte tijdschriften op een tafel liggen, alsof hij daar altijd al gestaan heeft. De informatie die je uit de herinnering plukt, kun je vervolgens gebruiken om puzzels op te lo en, zoals het traceren van een telefoonnummer. Fragments doet in die zin sterk denken aan een Escape Room en lijkt een goed voorbeeld te zijn van games die je langere tijd kunt spelen.
Klein venster op de toekomst
Van de drie games die we hebben gespeeld wist Young Conker het minst te overtuigen. De roodharige eekhoorn uit de Rare-games van weleer is terug en rent de hele kamer door op zoek naar geheime documenten en vooral veel muntjes. Na het scannen van de kamer maakt de game er een platformparcours van, maar in ons geval bleek de ruimte nogal eenvoudig. Meer dan een paar springvakken om op de tafel of de muur te komen werd het niet. Daarentegen beperkte onze speelse ie zich tot het allereerste level, dus het zou goed kunnen dat de game meer in huis heeft. Met de koddige vormgeving zit het in ieder geval wel goed.
Hoe knap de Hololens ook gebruik weet te maken van je omgeving, bij elk spel blijft er een probleem zichtbaar. De kijkhoek van de schermen waar je de digitale objecten ziet is klein. Heel klein. Houd twee holle vuisten voor je ogen als een verrekijker en je krijgt een goed idee van het blikveld. Met de kleine robots van RoboRaid valt het nog niet zo op, maar zodra je levensgrote personen aankijkt in Fragments, valt de romp weg en lijkt het alsof een pasfoto je vriendelijk toespreekt. Microsoft heeft duidelijk een afweging moeten maken tu en een hoge pixeldichtheid met een kleine kijkhoek of – vergelijkbaar met hoe de huidige vr-brillen het doen – dezelfde 720p-resolutie uitsmeren over een grotere kijkhoek, maar met een veel korreliger beeld tot gevolg. Een 4K-resolutie zou natuurlijk prachtig zijn, maar dan past de Hololens niet meer op je hoofd vanwege de benodigde hardware.
Microsoft bewijst dat de technologie werkt, zich betrouwbaar laat besturen en dat je met augmented reality een originele twist aan games kunt geven. Toegegeven, geen van de drie gespeelde games wekken de indruk van een ware system seller – Fragments komt nog het dichtst bij een avondvullende ervaring. Maar door de Hololens enkel als een platform voor games te beschouwen, doe je de headset tekort. Het venster is mi chien erg klein, maar de toekomst ziet er goed uit.