Omdat hetbijna onmogelijk was om Metroid in één keer uit te spelen, een vereiste diesommige NES-games wel eens van spelers durfden vragen, voegde Nintendo een pa woordsave-systeem toe aan het spel. Als een van de eerste titels met deze functiewas het mogelijk om via het ingeven van een uitermate langdradige cijfer- enlettercombinatie de draad weer op te pikken waar je hem bij het uitschakelenvan je console de vorige keer had laten liggen. Het was in die tijd dan ookgebruikelijk dat er op de kamer van heel wat gamers overal papiertjes te vindenwaren waarop haastig een code geschreven stond. Tot op de dag van vandaag ismen nog steeds aan het speculeren over geheime codes die men kan ingeven omverborgen dingen in Metroid vrij te spelen. Zo is bijvoorbeeld de beruchteJUSTIN BAILEY-code die, eens je deze hebt ingegeven, ervoor zorgt dat SamusAran het hele spel lang haar speciale ruimtepak niet zal aanhebben. Het isdoodnormaal dat het merendeel van alle huidige gamers nooit het tijdperk van deeerste Metroid-game heeft meegemaakt. Mi en moet je dit avontuur echter niet,Nintendo lanceerde in 2004 namelijk Metroid: Zero Mi ion, een spel voor de GBAwaarin het originele verhaal opnieuw als script voor het spel diende. Er zijnechter heel wat kleine en minder kleine verschillen tu en het origineel en deGBA-versie, waaronder aanpa ingen aan het verhaal en een aangepaste plaatsingvan sommige kamers. Bovendien liet Metroid: Zero Mi ion het toe om, mits jeeen Gamecube én Metroid Prime in huis had, een lichtjes herwerkte versie vanhet originele NES-avontuur vrij te spelen door de twee games via de Link Cablemet elkaar in verbinding te brengen. Helemaal onbereikbaar is het eerste SamusAran-avontuur dus niet voor de moderne gamer.Een beetjeonverwacht besloot Nintendo om het vervolg op het originele Metroid niet op eentv-console te laten verschijnen, maar op een handheld, namelijk de Gameboy.Deze grijze mastodont mocht Metroid II: Return of Samus in 1991 verwelkomen.Het doel van het spel verschilde wat van de voorgaande game, waarin de spelervooral op zoek was naar nieuwe wapens. In Metroid II: Return of Samus bestondhet doel eerder uit het ontdekken en vernietigen van Metroids, de meest bekendeen belangrijke vijand uit de hele reeks.
Metroidszijn kwalachtige monsters die bovendien nog eens zijn uitgerust met slijmerigetentakels. Lichamelijk zien ze er op het eerste zicht niet al te gevaarlijkuit, maar eens ze zich weten te hechten aan een gastheer (meestal door op hethoofd ervan te gaan zitten) blijkt dat je toch beter voor deze beestjes kuntoppa en. Metroids zuigen namelijk een soort van mysterieuze energie uit hetlichaam van hun gastheer, met de dood als gevolg. In Metroid II: Return ofSamus kregen spelers voor het eerst te zien dat Metroids evolueren, beginnendeals het kwalachtige beest tot eerder angstaanjagende creaturen. Evoluties alsHunter Metriods, Phazon Metroids en Dark Tallon Metroids zullen in volgendetitels uit de reeks hun introductie kennen, al ziet het er op dit moment naaruit dat er nog heel wat ontdekt moet worden over de mogelijkheden van dezevreemde maar intrigerende monsters.
Metroid II:Return of Samus was het enige spel uit de reeks dat in het zwart-wit moestgespeeld worden, gezien de niet al sterke grafische motor waarmee de Gameboyuitgerust was. Dit was een harde noot om te kraken, zeker omdat het ondertu envier jaar oude Metroid volledig in kleur verscheen. Het kan dan ook als eentegenprestatie gezien worden dat Metroid II: Return of Samus wereldwijd heteerste spel in de reeks was waarin je vooruitgang kon opgeslagen worden, zonderhet opschrijven van lange codes.
In 1999 waren er plannen om het tweede deel inde Metroid-reeks opnieuw uit te brengen voor de Gameboy Color met als naamMetroid II: Return of Samus DX, maar uiteindelijk heeft deze versie (tot grotespijt van de fans) nooit het daglicht gezien. Er zijn dan ook meerdereonofficiële Metroid-sites op het net te vinden die volledig op eigen houtje een'ingekleurde' versie van Metroid II: Return of Samus hebben ontwikkeld enaanbieden.Naast demogelijkheid om je vooruitgang op te slaan voegde Nintendo ook wat nieuwewapens aan het arsenaal van Samus Aran toe die tot op de dag van vandaag nogsteeds in de reeks voorkomen, waaronder de Spider Ball waarmee je in MorphBall-vorm muren kunt beklimmen. Metroid II: Return of Samus wordt vaak doorkenners het zwarte schaap binnen de Metroid-reeks genoemd omdat hetGameboy-spel volgens sommigen enkel dienst doet als brug naar het volgende,'volwaardige' Metroid-spel. Toch valt het niet te ontkennen dat het tweede deelin de reeks de nodige vernieuwingen met zich heeft meegebracht én in het rijtjevan beste Gameboy-games ooit mag geplaatst worden. Het is dan ook verwonderlijkdat Nintendo tot 2004 heeft gewacht om een nieuw draagbaar avontuur los telaten op de wereld, het reeds genoemde Metroid: Zero Mi ions.SuperMetroid zag het licht in 1994 en was het laatste deel waarmee gamers aan deslag mochten gaan zonder te weten dat er zes volle jaren in het verschiet lagenwaarin Samus Aran geen episch avontuur meer zou beleven. Super Metroid werduitgebracht voor de Super Nintendo Entertainment System (SNES) en leek, integenstelling tot Metroid II: Return of Samus, meer op het originele spel voorde NES. Doordat de SNES cardridges kon slikken die bestonden uit 24 megabit kreegNintendo de mogelijk het Metroid-universum grondig uit te breiden, en dat dedenze dus ook. Het is mi chien daardoor dat Super Metroid als een van de beste delenuit de reeks gezien wordt, en dat niet enkel door de die-hard fans.Grafisch maakteNintendo met Super Metroid een gigantische sprong voorwaarts, zeker vergelekenmet het voorgaande grijzige Gameboy-avontuur. Samus Aran zag er, samen met devele vijanden en omgevingen in het spel, opeens een heel stuk levendiger uitdoordat games op de SNES toegang hadden tot een veel wijder kleurenpallet. Ook degeluidskwaliteit ging er immens op vooruit, met subtiele geluidseffecten en eenprachtige, maar duistere soundtrack die vandaag de dag nog steeds terugkeert inhedendaagse games als kopstukken. Bovendien had Nintendo zich kosten nog moeitebespaard bij het schrijven van het verhaal, dit was namelijk zo mogelijk nogdieper dan dat van de vorige twee delen. Niet alleenaudiovisueel, maar ook qua gameplay was Super Metroid een evolutie ten opzichtevan zijn voorgangers. Het klinkt mi chien niet al te revolutionair, maar SamusAran kon op de SNES voor de eerste keer in de reeks in alle 8 verschillenderichtingen schieten, wat het voor spelers heel wat makkelijker maakte omvijanden neer schade toe te brengen. Daarnaast voegde Nintendo eindelijk een minimapén volwaardige plattegrond van de omgeving toe aan het spel, iets we vandaag dedag in bijna elk spel terugvinden. Deze twee toevoegingen zorgde er, samen metnog een paar kleine aanpa ingen, voor dat Super Metroid wat makkelijker wasdan zijn twee voorgangers, al is het spel vergeleken met de moeilijkheidsgraadvan huidige games nog steeds erg hoog.SuperMetroid voegde natuurlijk ook de nodige wapens toe aan de serie, waaronder denog steeds vaak voorkomende Grapple Beam die gebruikt kan worden om groteafstanden te overbruggen door, net zoals Link dat doet met zijn Grappling Hook,naar de overkant te slingeren. Nog belangrijker was de toevoeging van de ChargeBeam. Deze upgrade zorgde ervoor dat spelers door de schietknop ingedrukt tehouden, het armkanon van Samus konden opladen om zo een krachtige plasmastraalte lanceren. Ook deze power-up is vandaag de dag een van de meest gebruiktefuncties tijdens het spelen van Metroid-games. DoordatSuper Metroid in e entie zo weinig negatieve punten kent wordt deze game nietenkel gezien als het beste deel uit de reeks, maar ook als een van de bestegame aller tijden. Electronic Gaming Monthly beloonde het spel bijvoorbeeld meteen eerste plaats in hun befaamde “best game of all time” lijstjes, terwijlbezoekers van de populaire website IGN Super Metroid net geen bronzen medaillegaven tijdens hun zoektocht naar het beste spel ooit. Heel verwonderlijk is hetdus ook niet dat Super Metroid wereldwijd maarliefst 1.4 miljoen keer over detoonbank is gevlogen, en dat tijdens een periode waarin het spelen van gamesnog lang niet zo populair was als vandaag de dag.SuperMetroid mag ondertu en al dertien jaar oud zijn, op dit moment zijn er nogsteeds mensen die het spel spelen, vooral dan om zo snel mogelijk het eindeervan te bereiken. Het derde deel in de Metroid-reeks is namelijk uitermatepopulair bij speedrunners, personendie op een zo kort mogelijke tijd het einde van een spel willen bereiken. Gamesdie op deze manier reeds werden gespeeld zijn titels als Doom, Quake, SuperMario Bros. en The Legend of Zelda. In het geval van Super Metroid staat hetrecord op dit moment op naam van Brian Hodge die de aftiteling over zijn schermna slechts 42 minuten zag verschijnen.
Binnenkort het tweede deel van de Metroid Chronicles waarin we de resterende Metroid-games nader bekijken.