Peter Molydeux is de naam van een Twitter-account, beheerd door een mysterieuze Australiër die Molyneux wilde parodiëren. Hij twitterde iedere dag de meest bizarre ideeën voor spellen de wereld in. Vorig jaar werd zijn account neergehaald vanwege deze impersonatie, maar na een fanatieke ‘’Free Molydeux’’-campagne mocht hij terugkeren. Zelfs Peter Molyneux stond achter de actie, want de Britse designer kon de waanzinnige ideeën van Molydeux wel waarderen.
In maart opperde Double Fine-programmeur Anna Kipnis om een gamejam te houden, waarbij alleen maar concepten van Molydeux uitgewerkt mogen worden. Het plan werd opgepikt door Amerikaanse gamejournalisten die wel een jam in Los Angeles wilden organiseren. Meer mensen vonden dit klaarblijkelijk een goed plan, dus al snel stroomden er aanmeldingen binnen van over de hele wereld. Ook in Nederland kwam een clubje bij elkaar om in 48-uur een Molydeux-spel te maken. Wij gingen langs bij dit team in Utrecht, maar laten we eerst naar Molydeux zelf terugkeren.
Tweet tweet
Niet iedereen weet wat de tweets precies inhouden, dus we zetten hier een aantal leuke op een rijtje:
Puzzel: Try to imagine a game in which you have an imaginary friend who doesn’t believe you are real, you must convince them that you are.
Shooter: What if you lived in a world where all guns are required to be plugged into wall sockets? Now THAT would be a tactical shooter wouldn’t it?
Platformer: A game where if you touch the floor you die. The only way to progre is to kill enemies and use their bodies as platforms.
Strategy: You are a bear but for some reason your oxygen comes from hugging people. Problem is that hugging people breaks their bones.
Adventure: You are a Pigeon who must go around the city trying to persuade busine men not to jump off buildings by retrieving items from their home.
Survival: A survival horror game where you have to sing lullabies to your 2 year old to stop them from screaming/crying and giving your position away
Dat zijn pas creatieve spellen. Wie wil die nou niet uitproberen? Wil je nog meer voorbeelden zien, volg dan @PeterMolydeux . En voor mensen die een hekel hebben aan Twitter is hier een apart lijstje op Tumblr te vinden.
Time to jam
Over de hele wereld kwamen dus mensen bij elkaar om in een weekend games te creëren van deze creatieve waanzin. Peter Molydeux lanceerde het evenement met , waarin hij aangeeft dat spellen totaal niet veranderd zijn in de laatste decennia. Want Gears of War is eigenlijk Space Invaders. Peter Molyneux zelf kwam ook nog langs bij een gamejam in Londen om zijn support te geven en om mensen te werven voor zijn nieuwe bedrijf 22Cans.
Helaas deed niet mee. Terwijl hij zijn speech gaf in Londen, was men in Utrecht al een uurtje bezig. De jam draait traditiegetrouw weer met de aarde mee, beginnend in Australië. De Nederlandse afdeling zat in het gebouw van de Dutch Game Garden. Het betrof een wi elende groep van zo'n tien man, in een paar dagen bijeengesprokkeld door Global Game Jam-organisator Zuraida Buter.
Bij binnenkomst horen we meteen een baby janken als een sirene. Een radioactieve baby. Maak je geen zorgen, er werden geen kinderen mishandeld. Tenminste, niet in het echt. Op de computerschermen wordt namelijk wel een gloeiende, abstracte baby door elkaar geschud. Programmeur Ruud van Boerdonk probeert de juiste plek te vinden voor de radioactieve lichtbron op de baby, terwijl de klok verder tikt.
Planning
Ze lopen achter op schema, maar dat komt doordat de planning een beetje in de soep liep, leggen gamedesigners Joeri van Ees en Daniel Harmsen uit. Het begon in ieder geval goed. Op vrijdag kozen ze hun favoriete tweets uit, waaronder de volgende: ''...playing a character who is PRETENDING to be blind, so you have to keep bumping into things to not arouse suspicion'' en een spel waarin (tekstuele) emoties gecombineerd worden met een platformer. Hierbij moet je emoties uitlokken bij NPC's om verder te kunnen klimmen.
Erg cool, maar iets te ingewikkeld om in 48 uur uit te werken. Twee andere favorieten waren "You're a scarecrow in a world with just 1 bird" en "Imagine carrying a radioactive baby in a pitch black environment, your baby would act as a torch. Rocking the baby intensifies the glow etc". De baby was erg grappig, maar het team dacht dat te veel andere game jammers deze ook zouden gaan gebruiken, dus viel 'ie af.
Liefde voor een kraai
Ze gingen aan de slag met de vogelverschrikker en de laatste kraai op de wereld. Dit idee was simpel en uit te voeren in een weekend. Men bedacht dat een kraai op je arm ging zitten en je een vriendschap met de voorzichtige vogel moet zien te sluiten. Een van de ideeën was om een Wii-mote vast te pakken en deze zo lang mogelijk met gestrekte armen vast te houden. Zodra je moe wordt en je armen beginnen te zakken, schuift de vogel dichterbij om je te motiveren. Ook staan voor een webcam in vogelverschrikkerhouding of een lastige toetsencombinatie waren opties.
Het spel voelde echter niet goed genoeg aan, zowel wat betreft balancing als de emoties die de vogel zou moeten uitlokken bij de speler. Het concept werd 's ochtends in de prullenbak gegooid en men ging toch aan de slag met de baby. De Italiaanse designer Alex Camilleri besloot het vogelverschrikkerproject zelf door te zetten en maakte er een minimalistische geduld- en reactie-game van. Je kan hem hier downloaden.
Schudden met die baby
Het team moest dus weer opnieuw beginnen. Er werd een spel bedacht waarin je in een pikdonker doolhof terecht komt. Je wordt achtervolgd door schaduwen en je enige lichtbron is een radioactieve baby. Deze geeft echter alleen licht wanneer je hem schudt, waardoor de uk gaat janken. Wat volgt is een beangstigend puzzelspel waarbij je de morele keuze moet maken hoeveel je de baby laat huilen en hem niet doodschudt.
Tijdens dit proces ging er weer van alles mis, zoals een Wii-mote die te veel bugs met zich meebracht en andere features die afvielen. Op het moment van de internationale deadline was het spel helaas nog niet af te noemen. Zelfs een naam was nog niet bedacht. Het team sleutelde echter nog even door om een werkend spel te kunnen uploaden, die iedereen nu kan downloaden onder de naam Baby GaGa. Het resultaat is niet zoals gehoopt, maar het was een leuk weekend, zo gaven de designers aan.
Internationaal
Aan het einde van de jam blijken er bijna 300 spellen te zijn gemaakt. (http://www.whatwouldmolydeux.com/archive.php) Een mooie prestatie, zeker als je bedenkt dat deze jam vrij last minute tot stand is gekomen. Wij hopen dat het thema nogmaals terugkeert, want de bizarre ideeën van Molydeux zijn een prachtige inspiratiebron. Neem de lijst eens door om te kijken of er nog iets voor jou tu en zit. Hierbij een paar voorbeelden van de spellen die gemaakt zijn:
''Imagine being able to launch a mi ile in Battlefield and have it hit your online friend's car in say Burnout Paradise?''
In plaats van Battlefield en Burnout is het een strijd tu en een Tetris- en Breakout-speler geworden. Kan zo in de winkels.
"Have you ever played a racing game and wanted to play as the road rather than the cars? I know I have..."
Een spel waarin jij de weg bestuurt. Let vooral op de emoties die links in beeld verschijnen. Dit moet op een of andere manier verder uitgewerkt kunnen worden. Laat je vrienden de auto's besturen?
''You regain health by dancing, which you can only do where music is playing. So you need to find musicians or maybe find a rave #danceFPS''
Health Points bijverdienen door te dansen is er helaas uitgegooid, maar het idee om door een Call of Duty te spelen verder te dansen, is leuk.
''What if the pause button was a weapon? Until developers think outside the box we’re going downhill.''
Een lo e inzending uit Nederland. Deze jongens hebben heel slim de pauzeknop uitgewerkt tot een momentum-killer, waardoor je achtervolgende vijanden kunt laten vallen. Uitwerken en meer levels, en je hebt een volwaardige puzzelgame.
''A survival horror game where the enemies can only be seen in mirrors? Could add more depth by having dirty mirrors that need to be cleaned?''
En als laatste een voorbeeld van een survivalgame waarin je vijanden alleen kunt zien in spiegels. Beeld je dit eens in als een mooi, duister 3D-spel als Silent Hill en ineens wordt het angstaanjagend.