Satoshi Tajiri, de bedenker van Pokémon, was als kleine jongen geobsedeerd door het verzamelen van allerlei insecten. Hij groeide op in een buitenwijk van Tokio en besteedde zijn tijd voornamelijk met het rondstruinen door velden en bossen op zoek naar insecten. Toen door de urbanisatie steeds meer van deze velden en bossen verdwenen, kreeg Tajiri een nieuwe obsessie: de arcadehal. Deze obsessie leidde uiteindelijk in 1982 tot de oprichting van een eigen gamemagazine genaamd 'Game Freak' samen met twee vrienden.

Game Freak

In 1989 begon Tajiri zijn eigen ontwikkelstudio, die hij net als zijn magazine 'Game Freak' doopte. Nadat hij in 1991 de Gameboy met de linkkabels ontdekte, zag hij direct de potentie voor een game die zijn beide obsessies, insecten en videogames, met elkaar in verbinding bracht. Hij vond het triest dat de moderne generatie kinderen niet net als hij insecten konden gaan vangen vanwege de urbanisatie. Dit markeert het begin van Pokémon zoals wij het kennen.

Het concept van Pokémon kon Nintendo niet helemaal overtuigen, maar men was erg te spreken over zijn vorige projecten, dus werd Game Freak een contract aangeboden. Tijdens de ontwikkeling van Pokémon kwamen een aantal bekende figuren polshoogte nemen, waaronder Shigeru Miyamoto, de maker van Mario en Zelda. Miyamoto werd uiteindelijk de mentor van Tajiri. Als hommage aan Miyamoto heet de aartsrivaal van Ash in de Japanse versie van de Pokémon-animé Shigeru.

Moeizaam begin

De ontwikkeling van de eerste Pokémon-game was in 1996 pas afgerond. Tegen die tijd was de Gameboy al ietwat verouderd. Tajiri was bang dat Nintendo hierdoor de game af zou wijzen, maar tot zijn verbazing en blijdschap wilden ze de game nog steeds uitbrengen. Pokémon Red en Pokémon Green werden in februari 1996 in Japan uitgegeven. Eind maart waren er 350.000 exemplaren verkocht, wat geen al te best teken is in Japan waar games hun meeste aantallen verkopen in de eerste twee maanden. Verrassend genoeg werden er in de kwartalen erna steeds meer aantallen verkocht. In minder dan een jaar tijd gingen er bijna twee miljoen exemplaren over de toonbank.

Langzamerhand begon het gerucht zich te verspreiden dat er niet 150, maar 151 Pokémon in het spel zaten. Volgens de geruchten zou deze mysterieuze extra Pokémon, Mew, alleen verkregen kunnen worden door intensief te ruilen met andere Pokémon-trainers of het winnen van een wedstrijd uit een stripboek. Hierdoor schoten de verkopen nog verder de lucht in. Wat ooit begonnen is als obsessie van een kleine jongen, is ondertussen een obsessie voor miljoenen jongeren. Pokémon is na Mario zelfs de grootste gamefranchise ter wereld met bijna 200 miljoen verkochte exemplaren.

Verzameldrang

Het succes van Pokémon schuilt in de combinatie van allerlei verschillende zaken die kinderen aanspreken, waaronder het vechten tegen andere Pokémon-trainers, de schattigheidsfactor van de Pokémon en dingen die kinderen interessant vinden, zoals dinosaurussen en draken. De belangrijkste succesfactor heeft te maken met de verzameldrang van mensen en voornamelijk kinderen. Het verzamelen van objecten zit in onze genen en kan teruggeleid worden tot het begin van de mensheid. Bedenk voor jezelf maar eens wat je vroeger, of nu nog, verzamelde.

Veel van de aandacht bij het ontwikkelen van Pokémon ging uit naar de verzameldrang van kinderen. Na het vangen van de eerste paar Pokémon raak je geobsedeerd met het vangen van de overige Pokémon. Door maar een aantal Pokémon beschikbaar te maken voor beide versies van de eerste delen uit de serie waren kinderen genoodzaakt om de overige Pokémon door middel van ruilhandel te verkrijgen. Hiervoor moest je wel iemand kennen met de andere versie van het spel. Spelers werden verder geïnspireerd door de pakkende slogan “Gotta catch 'em all!”.

Pokémon is ontwikkeld met de psychologie van kinderen in het achterhoofd. Kinderen vinden het verzamelen van dingen leuk en willen graag alles hebben. Het is eenvoudig om te begrijpen dat kinderen gek zijn op schattigheid, vechten, het verzamelen van dingen en het spelen met andere kinderen, maar er is geen andere franchise die deze dingen zo goed begrijpt en samensmelt als Pokémon.