Het complexe leven van de televisie | Gamer.nl

Het complexe leven van de televisie | Gamer.nl

Voor de Total War-purist is het ketterij van de hoogste orde: geen historische setting, maar een volledig fictieve wereld waarin orks, vampiers en dwergen elkaar brullend de hersenpan inslaan. Dat is misschien jammer voor de geschiedenisliefhebber, maar Total War: Warhammer belooft meer spektakel dan ooit tevoren.

“De game-industrie is ongeveer zestig miljard dollar waard, de muziekindustrie veertig en de filmindustrie vijftig. De televisie-industrie is daarentegen bijna 300 miljard waard”, zo begint Sorrell aan zijn betoog over de televisie tijdens ons interview. “Gamification is een hype, maar is het niet juist logischer als games aspecten overnemen van een medium dat bijna vijf keer zoveel geld oplevert?” Het is natuurlijk nogal zwart-wit om het zo te verwoorden en het verhaal over opbrengsten kent uiteraard veel meer lagen. Zijn punt is echter duidelijk. “Televisie zal vast wel iets goed doen, toch?”

Telification

Mark Sorrell is CEO van Somethin’ Else, een bedrijf dat content ontwikkelt voor radio, televisie en nieuwe media, en houdt tevens een blog bij, genaamd Beware of the Sorrell. Aldaar schrijft hij veel opiniestukken over televisie, games en allerlei contextuele zaken, zoals dus ook telification.

Met die term bedoelt Sorrell in het kort: “het toevoegen van televisie-achtige elementen aan dingen die geen televisie zijn”. Hiertoe behoort onder meer dat televisie lineair en pa ief is en er sprake is van een gelijktijdige uitzending. Veel games kennen al een lineair verloop, maar dit komt niet overeen met de manier waarop televisie lineair is. Games zijn namelijk altijd onderhevig aan keuzes die de speler kan maken, terwijl een televisieprogramma altijd doorgaat, ongeacht de interactie van de kijker.

Daarnaast denkt Sorrell bij 'pa iviteit' aan de relaxte benadering van het medium. “Mensen komen thuis van het werk, ploffen neer op de bank en duiken met een druk op de knop in de wereld van televisie. Waarom zou dat niet bij games kunnen?” Ook het gegeven van een gelijktijdige uitzending benadert Sorrell op een intere ante manier: “Mensen kijken om half negen The Voice en weten dat daarna een ander programma komt. Hoe zou het zijn als we met zijn allen eerst het eerste level van Mario om half twee spelen en om half drie verder gaan met het eerste level van Final Fantasy?”

Het zijn conceptideeën die die status waarschijnlijk nooit zullen ontspringen. Sorrell heeft zelf ook geen concreet antwoord op de vraag waarin een dergelijke mengeling eventueel zou resulteren, maar doet wel pogingen. Games gaan om controle en als voorbeeld noemt Sorrell de game Final Fantasy 12, waarbinnen gewerkt wordt met het gambit-systeem. In dat systeem kunnen acties toegeschreven worden aan personages, waardoor ze in bepaalde situaties automatisch op een van tevoren bepaalde manier reageren. Op die manier heb je nog steeds de controle over wat er gebeurt, zonder dat je op knoppen hoeft te drukken. In hoeverre dit echt een televisie-achtig element is en of mensen überhaupt wachten op een verdere uitwerking van telification, is echter nog maar de vraag. Schrijnend genoeg heeft Sorrell daar zelf ook geen antwoord op: “Ik heb geen flauw idee of mensen het leuk zouden vinden.”

De toekomst van televisie

De ideeën van Sorrell motiveren desondanks om stil te staan bij de kracht van tv, het medium waarop we (vooralsnog) onze consoles hebben aangesloten. Logischerwijze kunnen we televisie onderverdelen in twee kaders: het platform waarop content te zien is en het scherm zelf. In beide kaders gebeuren ontwikkelingen die gebaseerd zijn op het internet. Google TV en Apple TV betreden langzaam de woonkamers en via Smart TV’s is content in de vorm van VOD makkelijk te bekijken. Dit is volgens Sorrell een gedoemde ontwikkeling: “Smart TV’s zullen nimmer gaan werken en de beoogde utopie van een volledig in internet gedompelde televisie-ervaring zal niet komen. Ik hoef niet te internetten op mijn tv, omdat ik dat al op tientallen andere schermen kan doen. Het zal daarnaast een lange tijd duren voordat de huidige manier van broadcast-televisie weggaat, omdat dat heel diep in onze cultuur genesteld zit.”

Sorrell neemt een duidelijk standpunt in en attendeert ons op de kracht van tv. Hij is niet tegen het convergeren van verschillende mediavormen, maar vraagt zich af waarom juist interactiviteit de sleutelterm is bij huidige ontwikkelingen. De televisie is een succesvol medium dat als enige nog geen slachtoffer is geworden van het internet en nog op de kla ieke manier ervaren wordt. Op Festival of Games motiveert hij gameontwikkelaars dan ook de televisie te behandelen als het primaire fenomeen en niet als een derde wiel: “De kla ieke televisie zal de huiskamer domineren tot in de eeuwigheid.”


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou