De crew verwelkomt de concertgasten.
Christopher Lennertz is een bekende binnen de wereld van degamemuziek. Zo componeerde hij muziek voor bijvoorbeeld de actievollewesterngame Gun en voor de WOII-shooter Medal of Honor: Rising Sun. HetMetropole Orkest is een orkest dat zich toelegt op de uitvoering vanamusementsmuziek in de breedste zin van het woord, wat wel nodig is bijgamemuziek. Verder kwamen de samplekunstenaar Eboman, het koor PA’dam, de bandThe Sheer en de zangeres Floor Jansen van de melodische metalband After Foreverhun kunsten laten zien en horen. Games in Concert was dus van alle marktenthuis wat betreft muziekgenres. Op de achtergrond was op drie schermen beeldvan de betreffende games te zien.De spanning was voelbaar toen dirigent Christopher Lennertzzijn armen in de hoogte hield om aan te vangen met het eerste stuk van deavond: de muziek van Halo 2. Bij het dalen van zijn armen daalde ook debombastische muziek over ons neer, wat meteen voor kippenvel zorgde. Was hetmaar mogelijk om dit orkest naast de Xbox te zetten tijdens het gamen, want inde concertzaal klinkt deze muziek zoveel grootser en heroïscher dan uit detv-speakers. En zonder die controller in je handen merk je pas echt hoeprachtig deze muziek is. PA’dam vertolkte de rol van gregoriaans koor, en ookdit klonk authentiek. Na deze prachtige opening van Games in Concert, wist jedat het niet meer fout kon gaan: de kla e van het Metropole Orkest spatte ervanaf. Ook het Battlefield-theme klonk zo veel bombastischer door het grootseorkest. Je voelde de tanks voorbijrollen. Hierna volgden de kunstige tonen vanWorld of Warcraft, met op de achtergrond dansende gamepersonages. Ook de muziek van Metal Gear Solid 2 werd op eenadembenemende wijze vertolkt. De rustige opbouw, en dan plotseling de drummerdie het tempo fiks opvoerde: het klopte allemaal precies. Dit stuk was tevenséén van de twee nummers waarin Eboman zijn kunsten vertolkte, en helaas zorgdedit vooral voor het verpesten van beeld en geluid. Eboman is eensamplekunstenaar die met een speciaal pak, dat op lichaamsbewegingen reageert,beeld en geluid aanstuurde. Door het geluid van het orkest heen hoorde menallerlei bliepjes en geluidjes, wat eerder irriteerde dan dat het ietstoevoegde. Ook tijdens het prachtige serene theme van ShenMue hoorden weallerlei geluidjes die bij de karatescène op het beeld zouden moeten horen.Buiten dat het muzikaal geen succes was, werd het beeld ook nog eens op zo’nmanier vervormd dat het er niet mooi uitzag. Na het concert was de mening overEboman unaniem: als Games in Concert een traditie wordt, dan het liefst zonderhem. Na Metal Gear Solid 2 volgde het 'Helghast theme' van Killzone, wat erg donker en dreigend klonk.
De volgende gast was Floor Jansen, zangeres van AfterForever. Velen in de zaal werden door haar betoverd toen ze Sound of Wind uitFinal Fantasy: Crystal Chronicles zong. Ook bij een nummer van geheel andereaard, namelijk Today uit Burnout Revenge, wist deze vrouw haar mannetje testaan. Deze vocale toevoeging aan het Metropole Orkest mag dan ook geslaagdworden genoemd. Nadat Metroid Prime en Oblivion de revue waren gepa eerd,was het tijd voor mi chien wel de meest aansprekende game ooit: Super MarioBros. Een orkest met drumstel, trompetten, gong en koor had hier geen enkelnut. Vier violisten op rij verzorgden het karakteristieke deuntje, en dit werdzó fantastisch gedaan, dat het publiek ervan smulde. Toen Mario het volgendelevel bereikte, waarin hij verder moest zwemmen, begon het publiek terstond teklappen. Na deze unieke uitvoering werden de vier violisten overladen metapplaus. Hoewel het fatalistische Final Fantasy 7 theme dat volgde ook imponeerde,bleef de indruk van Super Mario Bros hangen in de daarop volgende pauze.
Mario!
Na de pauze was het de beurt aan Legend of Zelda. Nadateerst de 2D-Zelda op de schermen te zien was, begon het publiek te klappen toenhet beeld overschakelde op The Ocarina of Time. Het is duidelijk: in deVredenburg zaten de échte liefhebbers. Na deze geliefde game volgde muziek vande game James Bond: From Ru ia With Love. Dé wereldberoemde Bond-tune, metschallende trompetten, werd subliem uitgevoerd. Hoewel het vooral aanfilmmuziek deed denken, was het een welkome afwi eling die perfect klonk.Vervolgens was het tijd voor het eigen werk van ChristopherLennertz. Deze man componeerde namelijk muziek voor Gun en Medal of Honor:European A ault, en het Metropole Orkest bracht beide stukken ten gehore. Hetgrootse muziekstuk van Gun met de perfecte sfeer klonk authentiek enindrukwekkend, en ook de specifieke WOII-muziek van Medal of Honor: EuropeanA ault bereikte op een positieve manier de trommelvliezen.Van een hele andere aard was Curse of Monkey Island. Nabombastiek, betovering en actie schudde het Metropole Orkest ook even dezevrolijke Caribische deuntjes uit zijn mouw. De Afrikaans aandoende muziek vanCivilization 4 volgde, met het koor PA’dam dat onbegrijpelijke maar mystieketeksten zong.En er was ook een primeur! De in Delft gevestigde gamedeveloperTriumph Studios, bekend van de Age of Wonders serie, is bezig met de next-genrole-playing game Overlord. Voor de eerste keer werd de muzikale ondersteuningvan dit project aan het grote publiek vertoond. En één ding is zeker: als we dekwaliteit van de game moeten afmeten aan de kwaliteit van de soundtrack, wordtdit een kla ieker. Het geluid paste bij een epische, avontuurlijke game,waarbij eigenlijk alles perfect klopte. De soundtrack van Overlord wist tu enal deze toppers grote indruk te maken, en dat zegt genoeg. Ook het daaropvolgende ShenMue imponeerde, ondanks dat Eboman hier wederom niet tu en paste.
Het koor PA'Dam en de band The Sheer
De laatste speciale gasten van Games in Concert waren debandleden van The Sheer. Deze band, die al op PinkPop en Lowlands optrad, heeftzich met het nummer Understand in de game FIFA 07 gespeeld. Met dit nummertraden de mannen van The Sheer dan ook op in de Vredenburg. Het was een goedeen luchtige afwi eling na al het orkestrale geweld dat het publiekoverdonderde.Het laatste nummer dat op het programma stond, was dat vanGod of War. Terwijl we op de schermen Kratos in vliegende vaart van een bergzien afspringen, worden we verwend met de mooie soundtrack die deze PS2-gamerijk is. Toen dit alles voorbij was, werd het Metropole Orkest overdonder meteen minutenlang applaus. Het leek haast op een gedwongen applaus op eenSovjet-congres, maar het was toch echt pure spontaniteit van echte gamers diegenoten hebben van een fantastische avond. Nadat de woorden “We want more, wewant more!” de oren van dirigent Christopher Lennertz bereikt hadden, hief hijnog een keer zijn handen ten hemel om aan te leggen voor Metal Gear Solid 2.Ditmaal zonder gemanipuleerde beelden en zonder Eboman, zodat de kracht van demuziek nog eens extra naar de voorgrond werd geschoven. Hierna volgde weer eengigantisch applaus. Voldaan gingen de ongeveer achthonderd liefhebbers naarhuis, na een avond die zeker voor herhaling vatbaar is. Is er dan niets dan lof te melden over Games in Concert? Watbetreft het Metropole Orkest inderdaad niet. Ik kan me niet voorstellen dat devertolkte gamemuziek nog mooier en authentieker ten gehore gebracht kan worden.Een dikke tien dus voor de dames en heren die voor het pure muzikale gedeeltezorgden. Dat kan helaas niet gezegd worden over Eboman. Hoewel het manipulerenvan beeld en geluid in een bepaalde vorm zeker toekomst heeft, was dit absoluutniet op zijn plaats tijdens Metal Gear Solid 2 en ShenMue. De prachtige stukkenuit deze games werden verpest door de rare geluidjes en de lelijke beeldenwaarvoor Eboman zorgde. Wat betreft het beeld zijn er nog enkele aanmerkingente maken. Zo waren er drie schermen aanwezig, maar er werd telkens hetzelfdebeeld op alle drie de schermen geprojecteerd, in plaats van één groot beeld datalle drie de schermen bedekte. Ook het kiezen van de beelden had beter gekund.Zo zagen we afgeknipte stukken tekst die rechtstreeks uit trailers van debetreffende games kwamen, en werden sommige fragmenten tig keer herhaald. Ooksloten beeld en geluid niet bij elkaar aan. Het zou mooi geweest zijn als desfeer van het geluid overeen kwam met de sfeer op het beeld, maar dat was heelvaak niet het geval. Hopelijk zal dit aspect bij een volgende uitvoering vanGames in Concert wat minder afgeraffeld zijn. Als laatste puntje kan nog gezegdworden dat presentator Joris Lin en zich als outsider ten opzichte van gamesopstelde. Een echte gamer als presentator zou voor meer chemie tu en de zaalen de presentatie zorgen.
En welk gevoel overheerste er dan na deze unieke avond in deVredenburg? Een zeer goed gevoel! Je moet er echt bij geweest zijn om te wetenhoe ongelooflijk indrukwekkend de verschillende muziekstukken klonken. Demuziek van bijna elke game overdonderde het publiek compleet. Het staat vastdat gamemuziek, gespeeld door een groot orkest, absoluut toekomst heeft. Wehopen met smart dat muziek in de games zelf ooit net zo fantastisch zal klinkenals het in concertvorm klonk. Eén ding is zeker: Games in Concert is voorherhaling vatbaar. De eerste plannen zijn er al om dit speciale evenementvolgend jaar terug te laten keren. En nog een boodschap voor iedere gamefan dieer niet was: als de muziek van jouw favoriete game bij een volgende Games inConcert vertolkt zal worden, dan moet je er bij zijn. Dat is geenpropagandistische boodschap van een organisator, maar een goedbedoeld adviesvan een gamer die genoten heeft van een fantastische orkestrale avond.