Wanneer we kijken naar de core busine van Nintendo en dit vergelijken met de divisies van Microsoft en Sony waar hun game-gerelateerde zaken onder vallen, dan zien we dat alleen Nintendo dit jaar (2012, financieel jaar 2013) een operationeel verlies draait. Dat de tegenvallende verkopen van de Wii U hier debet aan zijn, is geen verra ing.
Het operationele inkomen van een bedrijf is echter niet heilig. Zo kunnen zaken die niet bij de core busine horen het uiteindelijke inkomen nog stevig beïnvloeden. Daarnaast kunnen de meeste bedrijven wel een paar keer verlies draaien voordat ze in de gevarenzone komen. Nintendo is bijvoorbeeld dankzij zijn enorme reserves (5 miljard dollar in kas en bijna evenzoveel in korte termijn investeringen), zeer gezond. Daarnaast heeft het enkele grootaandeelhouders, die Nintendo grotendeels rustig hun eigen koers laten varen.
Dat het niet lekker gaat met de Wii U is een publiek geheim. Van de ongelooflijke cijfers die de Nintendo Wii scoorde, kan Nintendo met de Wii U slechts dromen. Op de handheldmarkt is de Nintendo 3DS wel een hit, al verbleekt het bij zijn illustere voorganger de DS. De aankondiging van de Nintendo 2DS lijkt om die reden niet zozeer een evolutie, maar een manier om de limitaties (hoge prijs, zorgen bij ouders om 3D) van de Nintendo 3DS op te vangen.
Wie dan naar het financiële plaatje kijkt, wordt niet meteen vrolijk. Sinds het financiële jaar 2009 dat eindigt op 31 maart, is Nintendo in een vrije val geraakt. Over het jaar 2012 boekte Nintendo zelfs voor het eerst in zijn historie een verlies. Over het boekjaar 2013 weet het bedrijf weliswaar weer een kleine nettowinst te behalen, maar blijft het operationeel inkomen, de core busine , nog steeds negatief. Dat Nintendo geen rode cijfers hoeft af te leveren onder de eindstreep komt dus niet zozeer door de sterke verkoopcijfers van de consoles en games, maar voornamelijk door andere factoren zoals de zwakke Yen.
Een andere, eigen visie
Veel doemverhalen steken vervolgens de kop op over het Japanse bedrijf. Niet geheel onterecht, maar Nintendo puur op de cijfers beoordelen is niet ideaal. Nintendo-baas Iwata legt in het jaarverslag de strategie van het bedrijf uit: “Onze basi trategie is de uitbreiding van de gamepopulatie; om zoveel mogelijk mensen ter wereld aan te sporen, ongeacht leeftijd, geslacht of speelervaring, om het spelen van games te omarmen.” Het klinkt als een nobel streven, maar is een visie die Nintendo in de praktijk constant uitvoert. Zo kiest het met het introduceren van de 2DS ook weer voor een apparaat dat vooral weer veel kinderen en ouders moet aanspreken.
Hoewel de Wii U geen potten kan breken, en waarschijnlijk slechts enkele topgames uit de Nintendo-stal een volledige afgang kunnen voorkomen, betekent dit niet dat Nintendo faalt of uit de consoles-busine moet stappen. Nintendo verkocht ook weinig Nintendo 64’s en Gamecubes, maar verdiende elk jaar aan deze consoles. De voordelen van het hebben van een eigen platform (makkelijk spellen ontwikkelen, inkomsten uit licenties, zelf geen kosten voor licenties), wegen op tegen ontwikkelen voor een andere console.
Nintendo lijkt zich volgens het meest recente jaarverslag dan nu ook vooral te focu en op het efficiënter maken van de hardware- en softwareontwikkeling en stug door te gaan met het maken van Nintendo-spellen, waarbij Iwata voor komend jaar weer “Nintendo-like”-winsten belooft. Waar bij de buitenwacht paniek lijkt te zijn, is alles in Nintendoland nog even rustig en vreedzaam als altijd.
Alle gebruikte cijfers (mits dit niet anders aangegeven is) komen voort uit de jaarverslagen van de desbetreffende uitgevers.