Onlangs is er wederom een gameconcert gegeven in Utrecht. Wat? Een gameconcert? Jazeker! Zoals jullie wellicht niet ontgaan is, heeft Gamer.nl een prijsvraag gehouden waarmee je kaarten kon winnen voor een heus C(ommodore)64 Orchestra-uitvoering. Een kla iek concert waarin C64-muziek opnieuw verkend zou worden, zo werd beloofd. Ondergetekende bleek de gelukkige winnaar van een tweetal kaarten, en toog afgelopen woensdag, 16 mei, met een collega naar het Utrechtse Vredenburg vanuit Groningen.
Om een lange reis kort te maken: we waren enigszins ruim vantevoren aanwezig in Utrecht, en hierbij ook mijn dank aan iedereen die het GPS systeem mogelijk heeft gemaakt, alwaar wij na het nuttigen van een luxueus diner in een nabijgelegen Kentucky Fried Chicken etabli ement de kaarten gingen ophalen die productiehuis ON had gereserveerd. Om 19.30 uur zou zoals gezegd de zaal opengaan. Natuurlijk waren we om stipt 19.00 uur aanwezig - ja, dat het concert niet zo grootschalig was als Games in Concert was bekend, maar je weet immers nooit. Wat een mensenma a! Er stonden minstens 150, 200 man in de rij....voor Marillion... die ook speelden in de Grote Zaal. Afijn. We zaten dus in de Kleine Zaal, zo bleek.
En inderdaad, om 19.30 uur klokslag gingen de deuren naar de zaal open. En er kwam niemand. Wij naar binnen; op zoek naar de speelbare C64's. Deze schitterden door afwezigheid. wel konden we in de verte al Commodore 64 muziek horen, zowel de SID-versies (de 'chip') als het Ricciotti orkest die druk aan het oefenen waren op, zoals een van de orkestleden ons vertelden, iets wat ze nog niet eerder geprobeerd hadden. Rond 20.00 uur kwamen er meer mensen binnen. Navraag leerde dat er wel 65 kaarten verkocht waren, en de zaal daarmee ook behoorlijk vol zat. Ok; dat is kleinschalig!
Om 20.15 uur ging het zaaltje uiteindelijk open, zoals gepland. Toen stroomde het toch wel redelijk vol; en de speelbare C64 stond - ja je raadt het al - bij het podium in de buurt. De 'beukende' C64 muziek uit de manshoge speakers schalde je tegemoet. Wat een nostalgie! Wát een sound was dat toch; zowel destijds als nu!
Een van de begeleidende mensen speelden een stukje Cybernoid II, waarvan we ook muziek zouden gaan horen, maar bakte er niet veel van tot groot genoegen van de toeschouwers die inmiddels allemaal een plekje gevonden hadden of druk bezig waren hun zojuist verworven plaatsje te wi elen met hun buurman (m/v). Iets na 20.15 uur begon het dan toch. De beukende C64-tune (Master of Magic, van Rob Hubbard) werd overgenomen door het orkest dat onder luid applaus de bühne op kwam. De visuals kwamen tot leven op 2 grote diaschermen waarbij in een oogopslag bleek dat het hier wel degelijk vakwerk betrof. Goeie plaatjes, mooie effecten en helemaal in stijl met de grafische C64-chip (de VIC).
Na het openingsnummer, "Master of Magic", kwam de dirigent een kort verhaaltje houden over de avond. Zelf had meneer nooit een C64 gehad, vroeg wie deze wel gehad had of nog heeft (opvallend veel handen) en gaf grif toe ook weinig van de machine of diens games af te weten. Het concert zelf begon met 3 nummers, de volgorde is mij helaas wat ontschoten maar bevatte onder meer Cybernoid II, Myth, Hawkeye, Monty on the Run, One Man and his Droid, Commando, de International Karate Suite en Supremacy. Na 3 nummers werd er een korte introductie gedaan van de volgende 3 nummers, wat doorgeens niet meer omvatte dan "eh.. Supremacy, is ook een ruimte-schietspel. Het gaat over een.. ruimteschip die moet schieten!" tot grote hilariteit van het publiek.
Alle -uiteindelijk 10- nummers werden begeleid door ontzettend goeie visuals, waarbij modern videowerk achter de originele C64-games werd geplakt. Denk bijvoorbeeld aan echte foto's van de locaties die in International Karate voorkomen. Zeer profe ioneel, en allemaal strak op de maat van de muziek gemaakt. Als toppers van de avond -gezien de publieksreactie- mogen Commando, International Karate, Cybernoid II en Monty on the Run wel gerekend worden. Zoals de dirigent al zei, "de bekendste games hadden vaak niet de mooiste muziek". Het hele concert duurde al met al een uur, maar het was absoluut de moeite waard om de trip vanuit Groningen -toch 350 km op en neer- te maken.
Met dank aan JaapGoose voor het delen van zijn ervaring.