Hoewel de lijst met gespeelde games van 2011 lang is, moet ik eerlijk bekennen dat ik tot op de dag van vandaag nog geen game ben tegengekomen die me heeft kunnen verbazen, waarin ik me heb kunnen verliezen of die me gewoon weken of maanden bezig heeft weten te houden. Vorig jaar was dat wel anders. Het verhaal van bijvoorbeeld Enslaved: Ody ey to the West wist me op te zuigen, Red Dead Redemption heeft me een echte cowboy laten voelen en de speeltuin die Just Cause 2 is heeft me vele weken plezier opgeleverd. Er is zelfs een game van 2010 die me nog steeds bezighoudt: Blur.
Eerlijkheid gebiedt me wel te zeggen dat ik games als Skyrim en Batman: Arkham City nog niet in mijn console heb gehad, maar zelfs als dit wel het geval was geweest, betwijfel ik dat deze games het predicaat “favoriete game 2011” bij mij hadden gekregen. Niet omdat ze beide niet geweldig zullen zijn, wat ik op voorhand wel wil geloven, maar meer omdat ik van tevoren al weet dat buiten sport- en racegames geen enkel genre me het hele jaar bezig kan houden.
Niet serieus
Blur heeft het gepresteerd om de hele rij race- en sportspellen die dit jaar zijn uitgebracht na een paar weken weer uit mijn spelcomputer te drukken. Dat doet de game met een enorm verslavende multiplayer. De singleplayer is het vernoemen eigenlijk niet waard en dat doe ik dan ook niet.
Het belangrijkste kenmerk van Blur zijn de power-ups. Denk in de richting van Mario Kart en je zit er niet eens zo heel ver vanaf. Maar in plaats van een kinderlijke stijl is er gekozen voor een semirealistische aankleding. De omgevingen zijn losjes gebaseerd op bestaande locaties en de voertuigen zijn bijna allemaal nagemaakt van echte wagens. Het zijn de power-ups die duidelijk maken dat de game zichzelf niet echt serieus neemt. Je kunt onder andere bliksemschichten afschieten, mijnen op de baan plaatsen en jezelf beschermen met een schild tegen inkomende aanvallen.
Samen is leuker
Tegen de computer zijn de races door de toevoeging van power-ups leuk (begin ik toch weer over die singleplayer!), maar het echte plezier begint pas in de multiplayer, die behalve online ook in splitscreen met vier personen is te spelen. Online is het een van de weinige plekken waar twintig man het tegen elkaar op kunnen nemen in races waar blijdschap net zo snel weer wordt afgewi eld met frustratie. Een ronde voor het einde lig je nog in de achterhoede om vlak voor de finish alsnog de eerste plaats op te eisen. Andersom kan net zo gemakkelijk het geval zijn. Het is maar net hoe goed je bent in het ontwijken en afschieten van de power-ups die rijkelijk over de banen zijn gestrooid.
De wapens maken vaardigheden niet minder belangrijk, al zorgen ze er wel voor dat de mindere racegoden altijd een kans blijven houden om hoog te finishen. Geluk speelt altijd een factor. De potjes zijn altijd het meest chaotisch direct na de start, wanneer de eerste power-ups verschijnen. Het is extreem lastig om jezelf naar voren te werken, terwijl overal om je heen gevaarlijke situaties ontstaan en je zelf waarschijnlijk ook onder vuur ligt.
Modern Carfare
De toevoeging van ervaringspunten, of ‘fans’ zoals ze in Blur heten en uitdagingen die je kunt voltooien, zorgen ervoor dat de verslavingsfactor van de multiplayer zich kan meten met die van Modern Warfare. Het is dan ook niet voor niets dat de game gekscherend ‘Modern Carfare’ wordt genoemd. Het is altijd “nog één potje” wanneer je online aan het scheuren bent. Voordat je het weet is het twee uur later en dan nog is het lastig om jezelf achter de game vandaan te trekken om iets anders te gaan doen.
Het is jammer dat de online gemeenschap van het spel inmiddels vrijwel uitgestorven is. Slechts een handvol trouwe aanhangers rijdt nog steevast elke avond zijn met power-ups gevulde rondjes. Voor mij is de online multiplayer niet langer meer de trekpleister van het spel. Het is de splitscreen multiplayer die ervoor zorgt dat de disc nog steeds speeltijd krijgt. Niemand die bij mij langskomt om te gamen ontkomt aan minstens één potje Blur. Het is bijna alsof ik iedereen er persoonlijk aan wil herinneren dat ze een fout hebben gemaakt door deze game geen kans te geven. Vaak blijft het zelfs bij Blur, terwijl spellen als FIFA 12, DiRT 3 en Forza Motorsport 4 onaangeroerd blijven liggen. Zonder dwang van mijn kant. Dat is voor mij een kwaliteit die een ‘Game van het Jaar’ moet bezitten. En uit welk jaar de game dan komt, maakt mij niet meer uit.