De hoogte- en dieptepunten uit de geschiedenis van PlayStation – Deel 1

Dieptepunt: PlayStation Vita

Laten we maar met het meest voor de hand liggende dieptepunt beginnen: de PlayStation Vita. Na het succes van de PSP lanceerde Sony in 2011 een zeer krachtige opvolger die bijna te sexy voor woorden was. De PlayStation Vita zag er goed uit, was de eerste handheld met twee analoge sticks en draaide prachtige games als Uncharted: The Golden Abyss en Killzone: Mercenary.

De prijs was echter een groot hekelpunt voor de Vita; bij lancering was de handheld even duur als de PS3 op dat moment. Mede dankzij Sony’s eigen peperdure geheugenkaarten, was de Vita simpelweg erg duur. Toen de verkopen ondanks een zeer solide line-up aan games tegenvielen en de lancering van de PS4 koste wat het kost een succes moest worden, verschenen er steeds minder games voor de Vita. Niet veel later stopte Sony met het maken van exclusieve games en stierf de Vita uiteindelijk een stille dood. De handheld had zoveel potentie, maar is eigenlijk een beetje in de steek gelaten.

Hoogtepunt: De Dual Analog-controller

De eerste PlayStation lanceerde met een controller die hedendaags nogal gek oogt, namelijk eentje zonder analoge sticks. Toen Nintendo de Nintendo 64 uitbracht, waarvan de controller beschikt over één stick, kwam Sony met iets veel beters: een controller met twee analoge sticks. De Dual Analog zette destijds de standaard voor hoe controllers er vandaag de dag uitzien: twee sticks, tweemaal twee schouderknopen, een vierpuntdruktoets, vier actieknoppen en een select- en startknop. De Dual Analog werd een jaar later opgevolgd door de Dualshock, die met de trilfunctie een hele andere dimensie aan gamen gaf. Toch verdient diens voorganger alle lof voor het introduceren voor een feature die we nu voor lief nemen.

Dieptepunt: Lancering van de PlayStation 3

In 2005 was Sony de koning van de consoles, maar dat veranderde met de lancering van de PlayStation 3. Na de E3-

, met ongemakkelijke clips met acteurs, ellenlange en wederom ongemakkelijke demonstraties van games en de focus op de Sixaxis-functie van de nieuwe controller om te verhullen dat vibratie ontbrak door een juridische strijd, werd de prijs aangekondigd: een schokkende 499 dollar. Er was zelfs een duurdere versie van 599 dollar. De zaal werd er stil van.

Naast het feit dat de console 200 euro meer kostte dan de Xbox 360, die al in de winkels lag, maakte Sony ook bekend een eigen CPU in de PS3 te stoppen: de Cell-processor. Vanwege het feit dat de processor oorspronkelijk helemaal niet ontworpen was voor gamen, was het ontzettend lastig voor ontwikkelaars om games te ontwikkelen en over te zetten. Dat had als gevolg dat PS3-versies vaak significant slechter draaiden dan de Xbox 360-versies, zoals het beruchte The Elder Scrolls 5: Skyrim. Tel daar een matige online omgeving en veel ontbrekende features bij op, en de lancering van de PlayStation 3 was een ramp.

Hoogtepunt: E3 2015

Tijdens E3 2015 zat de wereld klaar voor wat Sony’s

zou worden. Shawn Layden begon de presentatie met de aankondiging van The Last Guardian, een game die al jaren was doodverklaard. Na een daverend applaus verscheen Hermen Hulst, toen nog manager van Guerrilla Games, op het podium om Horizon Zero Dawn te onthullen met een prachtige trailer van een uiteindelijk waanzinnig goede game.

Na deze twee klappers was de toon gezet, want later volgde de aankondiging van Hitman, Street Fighter 5, No Man’s Sky, Dreams, Destiny: The Taken King, Call of Duty: Black Ops 3 en nog twee titels die niemand zag aankomen: Final Fantasy 7 Remake en Shenmue 3. Toegegeven was een groot deel van deze games veel te vroeg aangekondigd – de remake van Final Fantasy 7 is nu eindelijk uitgekomen – maar de presentatie zelf bewees in ieder geval dat je als PS4-bezitter voorlopig goed zat.

Dieptepunt: PlayStation Classic

In 2016 kondigde Nintendo de NES Classic Mini aan, een kleine NES met dertig games. Het product was niet aan te slepen en na een tweede golf van consoles verkocht Nintendo maar liefst 2,3 miljoen exemplaren. De hype sloeg over naar andere fabrikanten, waaronder Sony, die twee jaar later de PlayStation Classic uitbracht, een ontzettend teleurstellend apparaatje. In de eerste plaats was de console met honderd euro voor twintig games bij lancering erg prijzig, zeker omdat de selectie totaal niet representatief is voor het oorspronkelijke platform. Gamers vroegen zich hardop af hoe je een klassieke PlayStation-console kon uitbrengen zonder iconische titels als Crash Bandicoot, Tomb Raider, Gran Turismo of Tony Hawk er bij te leveren.

Daarnaast kent de miniconsole nog een hele hoop technische problemen door een goedkope manier van emuleren. De upscaling is lang niet zo goed als het zou kunnen zijn en framerateproblemen gooien roet in het eten van de speelervaring. Tot slot wordt de PlayStation Control Pad bijgeleverd in plaats van de Dual Analog-controller, waardoor veel 3D-games voor geen meter spelen. Je kunt de Classic nu voor een paar tientjes oppikken, maar we vragen ons nog steeds af of het de moeite waard is.

Hoogtepunt: De PSP

In 2003 domineerde Nintendo de handheldmarkt met de Game Boy Advance, maar Sony was dapper genoeg om de strijd aan te gaan met de PlayStation Portable. De games kwamen op opvallende kleine schijfjes en de handheld had een wifichip en grafische capaciteiten die ook Nintendo’s volgende handheld overtroffen. Daarmee kreeg de PSP het voor elkaar om console-ervaringen te bieden op het kleine scherm. God of War: Ghost of Sparta, Metal Gear Solid: Peace Walker en Daxter waren slechts een paar redenen om de PSP in huis te halen. Toegegeven was piraterij een groot probleem op het platform, waardoor het aantal daadwerkelijke verkopen van games behoorlijk tegenviel. Toch valt niet te ontkennen dat Sony met ruim 75 miljoen verkochte exemplaren haar stempel op de handheldmarkt heeft gedrukt, en dat is knap.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op zustersite InsideGamer. Lees binnenkort deel 2 van deze reeks. Ook Nintendo en Microsoft komen in toekomstige edities aan bod.