De gemakzuchtige mazzelaar
Devil May Cry HD Collection
Ja, daar mag je best van gaan huilen ja, de manier waarop Pipeworks Software deze kla iekers van Capcom onder handen neemt. Zowel de menu’s als de tu enfilmpjes zijn rechtstreeks overgenomen van de PlayStation 2-versies. Zo zit je het ene moment in knisperend HD een groep duivelse marionetten af te knallen, snijden en beuken, om vervolgens in het menu plotseling om je oogbal geslagen te worden met een menuscherm zo lelijk dat je nog liever die marionetten in een donker steegje zou tegenkomen. Om over de tu enfilmpjes nog maar te zwijgen. Gemakzucht ten top dus, maar Pipeworks Software heeft mazzel. Devil May Cry 3 is namelijk nog steeds een van de allerbeste actiegames ooit. Zelfs een speler die anno 2012 voor het eerst aan deze serie begint, zal op geen enkele wijze herinnerd worden aan het feit dat de game al zeven jaar oud is. Het origineel vertoont inmiddels wel flink wat tekenen van ouderdom, maar ook daar is nog zoveel fijns te ontdekken dat het de moeite van het spelen waard blijft, vooral nu het fantastische design in HD pas helemaal tot z’n recht komt. En dat tweede deel? Nou ja, daar wilden we in 2003 al liever geen woorden aan vuil maken…
De gehavende meester
Silent Hill HD Collectie
Vooraf zagen we geen vuiltje aan de lucht wat betreft het oppoetsen van Silent Hill 2 en 3. Vooruit, we zagen liever dat er een glorieuze remake van het origineel bijgevoegd werd, maar dit soort heruitgaven staan nou niet bepaald bekend om het extra werk dat uitgevers erin willen stoppen. Maar Silent Hill 2 is de meester van zijn genre en Silent Hill 3 mag prima in de schaduw van zijn oudere broer staan. Qua gameplay, content en beleving mag er dus geen twijfel over bestaan: deze kon niet misgaan. Behalve dan dat ontwikkelaar Hijinx Studios het een goed idee leek om de mist in de game wat weg te halen en daarmee ook gelijk een kwart van de sfeer te verkrachten. Alsof die mist op de PlayStation 2-versie een ‘probleem’ was dat opgelost moest worden. Niet dus, maar dat begrepen ze bij Hijinx niet. Gelukkig begrepen ze wel dat gamers dol zijn op lag en het verpesten van eerder fantastische stemmenwerk; zucht... Ach ja, pijnlijk en zonde, maar in ieder geval hebben we een goed voorbeeld liggen voor andere ontwikkelaars die graag zien hoe het niet moet.
De eeuwige jeugd
Jak & Daxter Trilogy/Ratchet & Clank Trilogy
Mooi was die tijd dat er nog platformgames gemaakt werden. En nee, we hoeven niet 459 voorbeelden in de comments te zien die ons ongelijk bewijzen als we zeggen dat er tegenwoordig geen ‘echte platformgames’ meer gemaakt worden. Wat ons betreft zijn er twee generaties en Jak, Daxter, Ratchet en Clank gaven die tweede generatie (die van 3D en open gebieden) vorm op de PlayStation 2. Dat deden ze toen al met verve en heel simpel gezegd worden deze spellen, net zoals wij als we dit spelen, nooit oud. De kleurrijke fantasiewerelden lenen zich bovendien feilloos voor een oppoetsbeurt zonder ruwe kantjes.
Feit blijft wel dat je veel beter af bent met de nieuwe PlayStation 3-trilogie van Ratchet & Clank (Future) en die geniale nieuwe trilogie op de PlayStation 3 van Jak & Dax… Hé, wacht eens even, Naughty Dog, waar de Jak is onze serie heen?!
De mislukte poging
Tony Hawk’s Pro Skater HD
Wil iedereen even opstaan om te applaudi eren voor ontwikkelaar Robomodo? Deze ontwikkelaar lijkt het begrepen te hebben. Oppoetsen in HD? Dat is voor luie mietjes. Waarom zou je niet de basis van het origineel nemen en dat gewoon opnieuw opbouwen! HD-re-release? Nee man, HD-remake, dat is waar we écht naar op zoek zijn. En met die filosofie ging Robomodo aan de slag, om vervolgens een slecht skelet van de twee eerste originele Tony Hawk-games te produceren.
De weg naar de prullenbak is voor deze game geplaveid met weggesodemieterde ideeën. Split-screen eruit? Omgevingen weg? Tracklist strippen? Hou maar op, Robomodo. En jullie mogen ook ophouden, met applaudi eren voor deze ontwikkelaar.
De tweede kans
Zone of the Enders HD
Kennen we de Zone of the Enders-games nog? Dat ene absurd korte origineel dat bestaansrecht verkreeg dankzij een Metal Gear Solid 2: Sons of Liberty-demo en dat fantastische vervolg wat veel te weinig mensen gespeeld hebben. Ook die verschenen dit jaar in een HD-jasje en dat was… Nou ja… Om precies te zijn… Euh…
Zone of the Enders HD is eigenlijk nog steeds als toen. De graphics zijn meegereisd naar min of meer de huidige standaard, maar dat hadden ze in onze vertroebelde herinneringen ook al gedaan. Tijdens het spelen is het genieten geblazen maar de ervaring is nog identiek aan die van al die jaren terug. Een tripje down memory lane is een beetje overbodig omdat nu het gevoel overheerst dat ‘we het toen al wel gezien hadden’. Er is weinig toegevoegde waarde dus voor de kenner omdat de knisperende graphics al die jaren terug al geen i ue waren. En voor degenen die ‘m toen gemist hebben? Ga je schamen en ga deze games spelen. Of niet, want dan krijg je net als wij nachtmerries over een toekomst waarin geen vervolg meer komt op een onvergetelijke actiegame.
De koning
Metal Gear Solid HD Collection
Telt u even mee? We hebben Metal Gear Solid 2, Metal Gear Solid 3, Metal Gear Solid: Peace Walker én de twee Metal Gear-games waarmee het decennia geleden ooit allemaal begon. Iets in ons onderbewustzijn wil graag op zoek naar slordigheidjes, want tot nu toe weten maar weinig HD-re-releases bijzonder veel sympathie op te wekken. Maar we vinden niets. Dit is een pakket dat uit zijn voegen barst van de content en Konami gooit het allemaal bij elkaar. Bovendien lenen deze games zich uitstekend voor HD-graphics want eigenlijk was het op de PlayStation 2 al bijna te mooi om waar te zijn.
Wat overblijft is de aan HD-re-releases inherente vraag: is dit na al die jaren nog wel het spelen waard? Elke gamer kan het antwoord op die vraag beantwoorden. Natuurlijk is dit het spelen waard. We hebben het over Metal Gear Solid 2 en Metal Gear Solid 3. En de kans om die twee oudjes te spelen is een traktatie voor trouwe fans. En dan Peace Walker er ook nog bij! Man, man, man. Als iemand hier nog iets op te zeiken heeft, horen we het graag. We hebben het geprobeerd, maar we kunnen het écht niet vinden.