Toch is het zeker de moeite waard om hier even bij stil te staan. Bewust of niet, Ubisoft probeert namelijk de e entie van het skateboarden te projecteren op een sportspel. Hoe ik de sport zie, tenminste. Ik skate inmiddels alweer een jaar of acht en kan me volledig vinden in de PR-spreuk. Wanneer ik ga plankrollen, stoor ik me geen moment aan de omgeving. Objecten, trappen of heuvels zie ik absoluut niet als iets dat me kan belemmeren, wat je mi chien wel zou verwachten als je als buitenstaander naar de sport kijkt.
Gras
Over het algemeen geldt voor een sport immers dat de omstandigheden zo gunstig mogelijk moeten zijn. Het gras van een tennisveld krijgt bijvoorbeeld zoveel liefde dat je het bijna zonde gaat vinden dat die lompe protenni ers hun ding erop doen. Voor skaten geldt zo’n beetje het tegenovergestelde. Hoe rauwer en unieker de omgeving, hoe beter. Wanneer het om streetskaten gaat, althans.
Bij deze tak van de sport is het juist de omgeving die je skatemogelijkheden biedt. Een skateparkje is leuk en aardig, maar voor mij kan niets de oneindige afwi eling in omgevingen vervangen. Ik merk ook dat ik omgevingen veel bewuster in me opneem dan mensen die niet skaten. Waar ik ook kom en of ik nu een plank onder de arm heb of niet, steeds kijk ik om me heen en zie onmiddellijk een aantal toffe skateplekken. Alsof het vanzelfsprekend is, werp ik een blik op de ondergrond, het materiaal van muurtjes en de grootte van trappen en zie gelijk voor me wat een plek voor mij mogelijk maakt.
Menuloos
Dit is eigenlijk ook de mindset die je nodig hebt om het uiterste uit Shaun White Skateboarding te halen. Niet de trucjes als zodanig, maar de interactie met de omgeving staat centraal. De omgeving is daarbij geen beperkende factor in de zin dat bomen en net te hoge muurtjes staan het doel hebben een bepaald gebied af te bakenen en ervoor te zorgen dat je enkel op vooraf bepaalde bankjes en rails skatet.
In Shaun White Skateboarding biedt de omgeving juist extra skatemogelijkheden en gaat daarin behoorlijk ver. Zo ver dat je de omgeving zelfs kunt aanpa en. Natuurlijk zat dit ook al in Tony Hawk en Skate, maar dan op een totaal andere manier. In deze titels moest je dit altijd nog vanuit een speciaal menuutje doen of ervoor van je plankje afstappen. In Shaun White Skateboarding is het daadwerkelijk in de game geïntegreerd.
Creëren
Tijdens het skaten zelf kun je de omgeving als het ware vormgeven. En dan gaat het niet alleen het verplaatsen van futiele objecten. Zie je bijvoorbeeld een mooie rail, dan kun je deze tijdens het grinden handmatig ‘verlengen’. Of je creëert wat dalen en heuvels om eerst wat extra snelheid te maken en vervolgens meters door de lucht te vliegen. Hierdoor kun je tevoren onbereikbare plekken bereiken of speciale trucjes uitvoeren.
Hierdoor creëer je in wezen je eigen skateplekken en ga je op een totaal andere manier naar de omgeving kijken. Je kijkt niet langer naar wat de ontwikkelaar je voor beperkingen oplegt, maar neemt de omgeving bewust in je op en gaat zoeken naar leuke, originele mogelijkheden om er iets mee te doen. Het spel nodigt dus uit om naar de omgeving te kijken alsof je daadwerkelijk zelf plankrolt en naar skateplekken zoekt. Okay, toegegeven, ‘in het echt’ kun je de omgeving mi chien niet op een soortgelijke manier vormgeven, maar Shaun White Skateboarding laat je hier wel op een voor de sport zo kenmerkende manier tegenaan kijken.