Vraag iemand om een lijstje te maken van de beste games in 2015 en de kans is groot dat Monster Hunter 4 Ultimate ontbreekt. Dat is ergens wel te begrijpen: het spel verscheen in februari dit jaar, waardoor velen ‘m alweer zijn vergeten. Jammer, want de nieuwste Monster Hunter staat bij mij bovenaan alle ranglijsten. Deze game weet namelijk als eerste een relatief nieuw genre speelbaar te maken voor iedereen.
Geweldige dynamiek
Het is alweer tien jaar geleden dat de eerste Monster Hunter verscheen voor de Playstation 2. Je nam het hierin op tegen gigantische draken en ander gespuis, om van hun huid, tanden en nagels nieuwe wapens en bepantsering te maken. Net als in de rpg’s van weleer, maar in Monster Hunter zijn de traditionele systemen nergens te bekennen. Er is geen manier om je personage in level te doen stijgen. Nieuwe bepantsering geeft slechts een handjevol keren een stijging in aanvals- of verdedigingspunten, maar nooit genoeg om een vijand bijvoorbeeld in twee klappen te doden.
Dat zorgt voor een geweldige dynamiek. Aangezien je personage niet continu sterker wordt zoals in andere rpg’s, is er namelijk maar een manier om beter te worden: door jezelf te verbeteren. Door constant een monster te bevechten leer je steeds meer over zijn of haar patronen en weet je steeds beter wat je moet doen. Zo weet je met verloop van tijd bijvoorbeeld wanneer je naar links moet rollen bij een aanval en wat het beste moment is om een zwaard in de rug te steken. E entiële kennis, want een enkele klap kan de helft van je levensbalk wegvagen. Het is de basis achter de gemiddelde monsterjaaggame, een subgenre van rpg’s dat sinds Monster Hunter in opmars is binnen Japan.
Je bent als speler hierdoor constant op je hoede: zie je een glimp in de ogen van het monster? Beweegt hij zijn staart naar links? Welke kant vliegt hij op? Gevechten zijn hierdoor intenser dan in bijna iedere andere rpg. Een geavanceerde Monster Hunter-speler heeft de reflexen nodig van een gamer die Bayonetta op de hoogste moeilijkheidsgraad kan spelen. En dat in coöppotjes met vier man.
Is een draak bijna dood? Dan zal hij mi chien mank gaan lopen, of vluchten naar een slaapplek. Er is geen levensbalk om in de gaten te houden. Door dit soort animaties ben je daadwerkelijk bezig met de wereld van een game, in plaats van de interface die daar bovenop is geplakt.
Omdat jouw kennis en vaardigheden als speler het belangrijkst zijn, is overstappen op een nieuwe Monster Hunter ook totaal anders dan het oppikken van een nieuwe rpg. Speel je al sinds het eerste deel mee? Dan ben je binnen een dagje waarschijnlijk al op hoog niveau, simpelweg omdat je weet hoe je de geboden uitdagingen moet trotseren. De benodigde pantsers en wapens heb je daarom ook zomaar weer bemachtigd.
Eindelijk toegankelijk
Al tien jaar zijn Monster Hunter-fans daarom verknocht aan de serie, maar deze groep gamers was tot nog toe vrij selectief. Dat is te wijten aan de ondoordringbare eerste uren van de spellen. Uiteindelijk wordt een Monster Hunter-game een marathon aan constante baasgevechten, maar niet voordat alle systemen haarfijn waren uitgelegd. Daar was Capcom niet heel sterk in: spelers moeten urenlang besteden aan het verzamelen van planten, slachten van herbivoren en verkennen van gebieden, voordat ze in de eerste games een toffe uitdaging voor de kiezen krijgen. Het was hierdoor verdraaid lastig om mensen te overtuigen om eens mee te spelen. Dat moet immers altijd met een kanttekening: “Het wordt echt heel gaaf, maar je moet eventjes doorbijten”.
Daar kwam dit jaar eindelijk verandering in met de komst van Monster Hunter 4 Ultimate. Weg zijn de dagen waarin je eindeloos plantjes plukt voordat je leert wat Monster Hunter tof maakt. In plaats daarvan vecht je direct tegen de Dah’ren Mohran, een gigantische zandwalvis die je woestijnboot aanvalt. Daarna zijn er wel wat begeleidende mi ies, maar de eerste toffe gevechten dienen zich binnen de kortste keren aan. Dat maakt het de eerste Monster Hunter die meteen goed overbrengt wat zo gaaf is aan deze serie. Er is bovendien veel meer energie gestoken in het achterliggende verhaal, waardoor de gemiddelde RPG-fan sneller blijft plakken.
Het effect daarvan was meteen duidelijk: vrienden die ik al jaren probeer over te halen om Monster Hunter een kans te geven, waren direct verknocht toen ze aan het vierde deel begonnen. Velen van hen benaderden de game eerst als een koddig avontuur, maar raakten snel verslingerd aan het diepgaande en oermoeilijke gevecht ysteem.
Vallen en opstaan
Voor veteranen doet Monster Hunter 4 Ultimate wat er grotendeels van wordt verwacht: je vecht tegen een aantal nieuwe monsters. Naast de standaard zwaarden, hamers, lansen en bogen die al aanwezig waren, zijn er ook nieuwe wapens toegevoegd: de Charge Blade en de Insect Glaive.
Het gevecht ysteem kreeg echter ook de grootste toevoeging sinds de eerste games: het is in Monster Hunter 4 mogelijk om monsters te beklimmen door ze van een hogere plek te bespringen. Dat lijkt in eerste instantie een basale quick-time event zoals in God of War, maar Monster Hunter weet er meer dan een simpel aanvalsmoment te maken. In coöp worden omringende spelers namelijk op non-actief gesteld wanneer jij het monster beklimt, terwijl je tegelijkertijd je doelwit alsmaar kwader maakt. Een monster dat ontploft van woede schudt zijn belager direct van zijn rug.
Omdat andere spelers niks kunnen doen terwijl jij het monster aanvalt, is dit in feite een tactisch ondersteuningsmoment voor het hele team. Het geeft je medespelers spelers tijd om levensdrankjes te drinken en even op adem te komen.
Mmo
Dit vierde deel is de eerste handheld Monster Hunter met een eigen online multiplayer – tot nu toe was deze alleen aanwezig op de Wii U en in de Japanse mmo die hier nooit is verschenen. Het zorgt ervoor dat Monster Hunter 4 altijd met anderen gespeeld kan worden, mits je een draadloze internetverbinding hebt. Het is hierdoor prima mogelijk om de game net als een mmorpg te spelen. Een online kliek om samen mee de moeilijkste monsters mee te bevechten is zo gevonden.
Dat betekent overigens niet dat het echt een mmo is: je zult andere spelers alleen aantreffen in je eigen ontmoetingshal binnen de game, waar maximaal drie anderen in mogen. Hierdoor is Monster Hunter vooral te vergelijken met traditionele online rpg’s zoals Phantasy Star Online.
Eindelijk allemaal spelen
Het toegankelijke gamedesign en de ingebouwde online multiplayer zorgen ervoor dat Monster Hunter speelbaarder is dan ooit. Nieuwelingen raken sneller verslingerd en spelen daarom door tot het echt toffe onderdeel van Monster Hunter, wat voorheen alleen bekend was bij de meest harde kern aan spelers. Wie online speelt vindt zo een gigantische poel aan oudgedienden en nieuwe spelers om mee samen te werken. Daar heeft Monster Hunter goud in handen: door de hoge moeilijkheidsgraad moet je samen spelen op een manier die in maar weinig games terug te vinden is. Daarom is Monster Hunter 4 Ultimate in elk geval voor mij de beste online game van 2015.
Lees de Gamer.nl-recensie van Monster Hunter 4 Ultimate terug.
Koop de 'Gamer.nl favorieten van de redactie' ook op Bol.com.