Lees hier de Gamer.nl-recensie van Far Cry 4.
Je wordt ouder (of minder jong) en je krijgt een goede baan buiten de game-industrie. Niks mis mee, maar je gaat wel minder gamen. Dat is mi chien geen voldongen feit, maar een kleine rondvraag bij je vriendenkring leert dat ik niet de enige ben. Ook niks mis mee. Het betekent echter wel dat de tijd die je hebt je ook graag in een game stopt die echt de moeite waard is.
Tot een half jaar geleden was er eigenlijk maar één game die een dikke 90% van mijn tijd wist op te slokken: Fifa. Ik koop echt veel te veel games ieder jaar en sommige speel ik niet eens uit (ik heb zelfs games voor de volle prijs gekocht en amper aangeraakt), om de simpele reden dat ik na een half uur gewoon zin had om te voetballen. Maar dit jaar niet. Dit jaar heeft Fifa zijn aantrekkingskracht verloren. Komt het mi chien omdat ik in de Amsterdam Arena al ieder twee weken 'oogstrelend' voetbal zie? Of mi chien komt het wel door het WK afgelopen zomer, waardoor ik een overdosis aan voetbal heb gekregen?
Wat ik wel zeker weet is dat er een nieuwe game bestaat die ik nu al tweeënhalve week speel zonder tu enkomst van een andere game (als ik de games die ik recenseer niet meetel). Of beter gezegd, Fifa ligt al tweeënhalve week te huilen in een hoekje van de huiskamer. De game in kwestie: Far Cry 4. Wat een meesterlijke game! Het is de perfecte plek om een paar uur gewoon lekker aan te kloten. Natuurlijk ben ik niet doof voor de kritieken die roepen dat het Far Cry 3.5 is. Ook ik zie de overeenkomsten met zijn voorganger. Maar wat kan mij dit schelen? Ik heb ontzettend veel plezier tijdens het spelen. En niet alleen, maar ook samen met vrienden in de geweldige coöp. Het zijn vooral die momenten waarop dingen gebeuren die je niet verwacht die van Far Cry 4 zo’n aantrekkelijke game maken. Dat én de geweldige omgeving die bij ieder bezoek nog altijd mooi en soms ook magisch aanvoelt.
Ik kan eigenlijk niet beter uitleggen waarom Far Cry 4 mijn game van het jaar is dan door te zeggen dat ik tijdens de tweede playthrough nog meer plezier beleef dan tijdens de eerste keer. Doordat ik voor de recensie de game op een debug-PS4 speelde, moest ik voor de retail-versie helemaal opnieuw beginnen. Het gevoel bekroop me dat ik hoogstwaarschijnlijk weer verder zou gaan met Fifa 15. Dat ik Far Cry 4 hoogstens nog een uurtje voor de gein zou spelen in coöp. Het doosje lag zelfs al open op de console.
Maar instinctief startte ik Far Cry 4 weer op en voor ik het wist liep ik weer vrolijk rond in Kyrat. “Hi Sabal! Hi Amita, wat een leuk optrekje hebben jullie hier. Wat zeg je, Longinus, moet ik voor een tweede keer een of ander vaag doosje uit de Himalya’s halen? Prima hoor, doe ik wel even.” Ik heb fluitend weer een troep A am Macaque-apen afgeslacht voor een grotere portemonnee en ben voor een tweede keer in mijn blote kont door de Arena van Noor gelopen. En ik deed alles met het grootste plezier.
Ik betrap me er zelfs op dat ik het nog relaxter doe dan voorheen. Zo besloot ik laatst om te voet een afstand van ruim een kilometer naar een volgende Outpost te overbruggen. Gewoon om te kijken wat ik onderweg tegen zou komen. De Outpost heb ik nooit gehaald, maar ik wel een Pagan’s Wrait Convoy vernietigd, een Royal Truck gekaapt en twee neushoorns gevild voor een nog grotere portemonnee.
Een game die je helemaal niets verplicht en je laat doen wat je wilt. Een game die je laat zien waarom we afgelopen jaar toch met z’n allen een hoop geld hebben gestopt in een nieuwe console. Een game die je makkelijk uren en uren laat spelen zonder dat je dat zelf door hebt. Eentje die je soms laat lachen met je vrienden maar op andere momenten opperste concentratie vraagt en je in spanning naar het scherm laat staren. Dat zijn de games die je aan het einde van het jaar bovenaan je lijstje zet. De games waar je jouw tijd graag instopt.