Dit is het verhaal van twee reporters, een ongelukkige samenloop van omstandigheden en Battlefield 2: Modern Combat. Enige tijd geleden kregen Gamer en een aantal andere gamesites uitnodigingen van EA om een dag te paintballen, Battlefield 2: Modern Combat te testen en afsluitend een hapje mee te barbecuen. Zo gezegd, zo gedaan. Het terrein bleek zonder auto lastig bereikbaar, maar gewapend met OV en stevige stappers moet dat niet zo'n probleem vormen. Netjes een route uitgestippeld en keurig op tijd bevinden wij ons donderdagmiddag te Breda Centraal, wachtend op de bus die ons in de richting van de locatie zou brengen.

Na een korte rit en een goede wandel door de buitenwijken van Breda komen we aan bij een bos en volgen de uitgeprinte routebeschrijving. Parkeerplaats.. juiste straat.. zandweg.. na een aantal omzwervingen belanden we bij de vestiging van een boswachter. Volgens de kaart bevindt zich even verderop het militair oefenterrein van het bos. Terwijl we de koeien (?) en de boomrijke omgeving bewonderen, komen twee collega's van Xboxworld ons tegemoet. 'Ook paintballen?' 'Inderdaad'. We vervolgen gezamenlijk onze weg.

juiste stad, juiste straat, verkeerde bos

Het kaartje nog eens naspeurend doorkruisen we het volledige bos, om aan de andere kant bij een restaurant uit te komen. Geen paintball of bordjes gezien. Even heroriënteren bij het restaurant en we lopen buitenom het bos terug naar het oefenterrein. Jep, hekken aanwezig. Na een grote omcirkeling zonder een ingang te vinden besluiten we in een wegrestaurant wat te nuttigen en nog maar eens te bellen (dank u slecht bereik). Enfin. Het resultaat: we worden opgehaald. Wat bleek: juiste stad, juiste straat, verkeerde bos. Fijn dat alle routeplanners en navigatiesystemen twee vrijwel identieke locaties kennen..

Eenmaal aangekomen waren de paintball troepen al in volle gang bezig, wat ons de mogelijkheid gaf tot een persoonlijke presentatie en een interview met EA aanwezigen. We zullen je niet vervelen met alle feitjes die ruim worden besproken in het Facts & Features artikel, wel kwam de opmerking dat Modern Combat voor de Xbox360 en PSP waarschijnlijk rond Februari 2006 zal verschijnen als een aangename mededeling.Playtest

We gaan niet tot op de bodem, daar mag de reviewer zich om bekommeren. De reviewer was overigens niet mee, waardoor je in ieder geval een extra impre ie hebt om je oordeel of keuze tot aankoop op te baseren. EA had voor de playtest twee PS2’s met flinke schermen klaarstaan.

Modern Combat kent net als de PC edities een kla ensysteem met daarin A ault, Sniper, Special Ops, Combat engineer en Combat Support units. Deze laatste wordt vertaald als ‘ondersteunende troepen’ en heeft ook een healfunctie meegekregen, daar de Medic als kla e uit het spel is gehaald. In multiplayer gebeurt het wi elen van kla e tu en het overlijden en spawnen zoals op de PC. De singleplayer is teambased, waardoor je bij het overlijden, terugkomt in het lichaam van een andere, nog levende soldaat. Met het nodige puntenverlies, als straf dat je je laat neerschieten. Het helen van je soldaat is dan ook de boodschap. Dit kan door een teammate gebeuren, maar ook door een mooie combinatie uit te voeren. Een voorbeeld is het neermaaien van drie of meer tegenstanders met één magazijn, wat naast genezing ook een medaille oplevert. De medailles maken vrij rap een aardige keuze aan kla en om te spelen vrij en breiden je keuzes in het wapenarsenaal uit.

Twee grote schermen gaven goede testmogelijkheden

Ondanks dat ondergetekende (Rob) als voornamelijk PC gamer meestal de headshots uitdeelt met muis & toetsenbord, viel het wennen aan de besturing met de PS2 joypad zeer mee. In een kwartier is het al aardig mogelijk het dodgen / strafen met het richten te mixen en tu entijds van wapen te wi elen. Mijns inziens een lagere leercurve dan –om maar een andere geteste gerenommeerde console shooter te pakken- Halo op de Xbox. Een pluim hiervoor. Fervente spelers kunnen zich het zoomen meester maken om vijanden al van grote afstand om te leggen.

Over naar een van de toch wel meest veelbesproken features van het spel: de Hot Swap. Hotswappen werkt enkel in singleplayer en bestaat uit het richten op een teamgenoot, waarna je met een druk op de knop op hem inzoomt en in zijn lichaam verder speelt. Dit is handig om bijvoorbeeld lange afstanden te overbruggen of een vijand te beschieten vanuit een positie waaruit dat eerder niet mogelijk was. Vooral de eerste keer brengt dit een hoog ‘wow’ gehalte met zich mee; de wereld komt even tot stilstand, waarna je wordt getorpedeerd en al zoevend de teamgenoot induikt. Waarbij dit effect met grote snelheid gebeurt, lijkt de rest van de game (te voet) wat peper in zijn achterste te kunnen gebruiken. Lopen, zwemmen, tijgeren, het had ietsje vlotter gekund. Waarschijnlijk zijn de snelheden opzettelijk onder die van de PC editie gehouden om de PS2 niet te ver te belasten en voor een constante framerate te zorgen. Een framerate die er mag wezen overigens, de enige vertraging die opviel was tijdens het rijden in een jeep, recht op een grote groep schietende tegenstanders terwijl het regende. Tel er een aantal explosies bij op (mikken op een olievat helpt) en een lichte inkak was merkbaar. Dat wordt nog wat online met de beloofde limiet van 24 spelers.

De barbecue was tenminste geslaagd

De regen zelf zag er goed uit, met realistische bliksem- en onweereffecten op de achtergrond. Het scherm werd er enigszins troebel van. In een ijselijk landschap met zo nu en dan een korrelige vlok sneeuw komen de scherpe textures beter tot uiting. Het is heel knap te noemen wat Dice nog uit de PS2 heeft weten te persen. De blokjes sneeuw zijn iets minder aangenaam, zeker in combinatie met schoonheidsfoutjes zoals neerslag die uit een muur komt vallen. En wanneer begrijpt men bij Dice nu eens dat met een jeep een meer inrijden er niet voor zorgt dat ie ontploft maar dat het ding simpelweg verzuipt..

Aansluitend was er een knu e barbecue, waarna we met enkele anderen een taxi deelden in een rit terug Breda in. Behalve enkele deelnemers van gamesites wist ook de taxichauffeur te vertellen dat er vaker problemen waren met de dubbele namen van de boslocaties.. volgende keer beter.

Met dank aan Jorrit & Tom voor hun aanwezigheid.

Rob de Groot & Peter Zeilstra